طراح و ایده پرداز طرح دوچرخه های اشتراكی دانشگاه فردوسی مطرح كرد؛
هزینه 800 میلیون تومانی دانشگاه فردوسی برای اتوبوس های دانشجویی
این با من: طراح و ایده پرداز طرح دوچرخه های اشتراكی دانشگاه فردوسی مشهد اظهار داشت: به نظر می رسد كه استفاده از اتوبوس در دانشگاه فردوسی خیلی گران تمام می شود، طبق آمار، دانشگاه سالیانه 700 الی 800 میلیون تومان برای اتوبوس ها به منظور جابه جایی دانشجویان هزینه می كند، درحالیكه با آن می توان چند سیستم دوچرخه اشتراكی راه انداخت.
دانیال جهانشاهی در گفت وگو با ایسنا، در خصوص طرح دوچرخه های اشتراكی دانشگاه فردوسی اظهار نمود: برای این طرح حدود 20 ایستگاه پیش بینی شده است، اما فعلا استارت 9 ایستگاه خورده و هم اكنون 3 ایستگاه از 9 ایستگاه بوجود آمده است.
وی با اشاره به اینكه «طرح دوچرخه های اشتراكی دانشگاه فردوسی هم اكنون 150 دوچرخه دارد»، عنوان كرد: در ابتدا قرار بود نحوه به امانت گرفتن دوچرخه ها غیر اتومات باشد، اما پس از مدتی تصمیم بر این شد كه استفاده از دوچرخه ها با آی دی كارت دانشجویی و به صورت هوشمند صورت گیرد.
اجرای طرح دوچرخه های اشتراكی از 15 اردیبهشت در دانشگاه
طراح و ایده پرداز طرح دوچرخه های اشتراكی دانشگاه فردوسی با اشاره به اینكه «اجرای طرح دوچرخه های اشتراكی حداكثر تا 15 اردیبهشت ماه در دانشگاه فردوسی انجام خواهد شد»، در مورد استفاده خانم ها از دوچرخه در دانشگاه فردوسی تصریح كرد: كار ما فراهم كردن یك سیستم است و اینكه چه شخصی از این دوچرخه ها استفاده نماید، مربوط به ما نمی گردد.
جهانشاهی اضافه كرد: تلاش كرده ایم آگاهی دانشگاهیان را در مورد استفاده از دوچرخه های اشتراكی بالا ببریم و مشاركت دانشجویان را در اجرای طرح بگیریم این كار سبب می گردد بار تعهد استفاده از طرح افزایش یابد، حتی از دانشجویان در مورد اینكه دوچرخه ها چه رنگی باشند، سوال پرسیده ایم.
وی با اشاره به اینكه «ایستگاه های دوچرخه را در جایی قرار داه ایم كه بیشترین نیاز باشد»، عنوان كرد: در استفاده از دوچرخه قوانینی باید وضع شود، همیشه دوچرخه سواری خوب نیست. باید ببینیم آیا دوچرخه سوار بلد است با راننده خودرو چگونه رفتار كند؟ همینطور باید علامت های ترافیكی برای دوچرخه تولید شود.
این تحلیل گر مسائل حمل و نقل غیرموتوری اظهار داشت: اگر بخواهیم سیستم دوچرخه های اشتراكی را دینامیك اداره نماییم باید همواره در حال چك كردن سیستم باشیم. خیلی از سیستم های دوچرخه اشتراكی در دنیا رها شده اند. اگر بخواهیم سیستم مان را رها نماییم همین اتفاقی رخ خواهد داد كه در تهران و مشهد افتاده است. ما می خواهیم سیستم مان را همواره چك نماییم و اگر نیاز بود عملكرد آن را عوض نماییم. نباید بعد از تولید سیستم آن را رها نماییم بلكه باید سیستم ارزیابی شود.
جهانشاهی اضافه كرد: طرح دوچرخه های اشتراكی به اشتغالزایی كمك می نماید زیرا تیم اداره كننده دارد.
طراح و ایده پرداز طرح دوچرخه های اشتراكی دانشگاه فردوسی ادامه داد: آلودگی هوای افزایشی در دنیا وجود دارد و این مورد به خصوص در كشورهای در حال توسعه در حال تبدیل شدن به معضل است؛ بخشی از آلودگی هوا به علت سیستم حمل و نقل در خصوص سوخت فسیلی است.
وی تصریح كرد: یكی از راههای كاهش آلودگی هوا استفاده از دوچرخه های اشتراكی است. در این طرح افراد در یك ایستگاه دوچرخه را دریافت می كنند و در یك ایستگاه دیگر آن را تحویل می دهند.
جهانشاهی با اشاره به اینكه «استفاده از دوچرخه های اشتراكی مزایای زیادی دارد»، اضافه كرد: كاهش آلودگی هوا و آلودگی صوتی، كم كردن هزینه سوختی كشور، ارزان بودن، افزایش سلامتی عمومی شهروندان، كاهش شكاف های طبقاتی جامعه و... همچون مزایای استفاده از دوچرخه های اشتراكی است.
وی عنوان كرد: در سال های اخیر تولید سیستم دوچرخه های اشتراكی در دانشگاه شروع شده است، این كار از دانشگاه های آمریكا آغاز شد. دانشگاه فردوسی یك شهر كوچك است كه 23 الی 24 هزار نفر در آن حضور دارند. بیش از 2 میلیون كیلومتر مربع فضای دانشگاه فردوسی است. نوع چینش ساختمان ها در دانشگاه فردوسی طوری است كه دسترسی ها خیلی خوب انجام می گردد و شیب اذیت كننده برای دوچرخه ندارد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب