رییس پژوهشكده علوم بهداشتی جهاد دانشگاهی تأكید كرد
جهادی ها رسالت فرهنگی اصیل خویش را دنبال کنند
به گزارش این با من رئیس پژوهشکده علوم بهداشتی جهاد دانشگاهی تاکید کرد: جهاد دانشگاهی یک شبکه ایمانی و عاطفی است، همان شبکه ای که بتواند در داخل دانشگاه ها، مراکز آموزش عالی، علمی و تحقیقاتی دانشجویان را در راه صحیح تربیت کند و بتواند از این طریق خدمات علمی و فرهنگی را به جامعه ارائه نماید. در نتیجه هرچقدر به این فضا و رویکرد نزدیک شویم، حیات و بقای جهاد را تضمین کرده ایم.
به گزارش این با من به نقل از ایسنا، ایام تقویمی روز جهاددانشگاهی و خبرنگار برای رسانه های جهادی رنگ و بوی دیگری دارد. از تولیدات، گفت وگوها و نشست ها تا دورهمی ها و جشن های این دو روز (جهاد و خبرنگار) که طی دو سال گذشته به سبب حضور مداوم کرونا در زندگی ایرانی ها متفاوت از پیش انجام می شود. با این همه کرونا بهانه مطلوبی برای گوشه نشینی نیست. این روزها که همه خبرنگاران به دنبال راهی برای بهتر کردن حال مردمان جامعه خویشند، انگیزه خوبی است برای شنیدن سخنِ بزرگانِ روزگار. یکی از این اشخاص در جامعه ما «علی منتظری» است، او که در ۴۱ سالگی جهاد همچنان سخن از «خبر خوش، امید و ما می توانیم» می راند و ما را به بهتر دیدن و صادق بودن با مردم دعوت می کند.
دکتر علی منتظری سال ۱۳۳۷ در قم متولد شد؛ او دکترای تخصصی سلامت همگانی خویش را از دانشگاه گلاسکو انگلستان دریافت کرد. همینطور دارنده فلوشیپ سلامت همگانی از کالج سلطنتی پزشکان انگلستان است و بعنوان استاد پژوهش در جهاددانشگاهی فعالیت می کند. منتظری، که سال ها اداره جهاددانشگاهی کشور را عهده دار بود؛ حالا رئیس پژوهشکده علوم بهداشتی جهاددانشگاهی است. او رتبه استاد تمام پایه ۳۸ عضو هیئت علمی تمام وقت را دارد و تابحال بیشتر از ۷۰۰ مقاله علمی و پژوهشی در مجلات علمی و بین المللی منتشر نموده است. منتظری پیش و بعد از تحصیل در رشته علوم بهداشت و پژوهشگری سلامت؛ علاقه مند و دغدغه مند حوزه فرهنگ، هنر و رسانه است و در این مجال هم آثار شایانی از خود به جای گذاشته است. مدیریت او بر اداره هنرهای نمایشی وزارت ارشاد در دهه ۷۰ یکی از برکات حضور این مدیر جهادی در چرخه هنر تأتر است تا جایی که تأتری های کشور از مدیریت او بر این اداره بعنوان مدیریت طلایی هنرهای نمایشی در ایران یاد می کنند. همینطور در بیست و دومین آیین تجلیل از خادمان قرآن کریم به سبب فعالیتهای قرآنی دانشگاهی از جانب رئیس جمهور وقت و بعنوان خادم قرآن مورد تجلیل قرار گرفت.
دکتر منتظری تابحال موفق به دریافت جوایز پژوهشی گوناگونی هم شده است که همچون آنها میتوان به استاد برگزیده نخست رشته علوم تغذیه و بهداشت هفتمین جشنواره تحقیقاتی علوم پزشکی رازی (۵ دیماه ۱۳۸۰)، محقق برگزیده رتبه دوم گروه علوم بهداشتی، مدیریت تغذیه شانزدهمین جشنواره تحقیقاتی علوم پزشکی رازی (دی ماه ۱۳۸۹)، پژوهشگر برگزیده کشوری در سال ۱۳۹۸، اشاره نمود.
منتظری فعالیتهای دیگری هم در زمینه مطبوعات و خبر داشته که همچون آنها میتوان به مدیرمسئولی مجله دانشگاه انقلاب، سردبیری مجله جوانان امروز از سال ۶۶ تا ۷۲، سردبیری دو هفته نامه اطلاعات علمی از سال ۶۶ تا ۷۲ و عضو مؤسس خبرگزاری های ایسنا و ایکنا اشاره نمود. منتظری، یک سال پیش همزمان با سالروز تأسیس جهاد به ایکنا گفته بود؛ چهل سالگی این نهاد فصل برانگیختگی آن است؛ دوران بلوغ جهاد سال ها پیش رخ داده و ما آنرا پشت سرگذاشته ایم و الان فصل شکوفایی دستاوردها و تلاشهای سالهای قبل این نهاد انقلاب اسلامی است و طبیعتاً به خاطر ۴۰ سال سابقه، انتظار پختگی و حرکت عالمانه و مبتنی بر خرد و ایمان راسخ به این راه همراه با تدبیر از جهاد می رود.
همزمان با سالروز تشکیل جهاددانشگاهی و روز خبرنگار، میزبانی ما در پژوهشکده علوم بهداشتی را پذیرفت. گفت وگوی ما با این مرد علم، جهاد و هنر که دیربازی است دستی بر آتش خبر دارد درباره فعالیت در این دو عرصه خطیر در روزگار کنونی شکل گرفت. در ادامه مشروح این گفتگو را با هم می خوانیم:
آقای دکتر به نظر شما جهاددانشگاهی بعد از ۴۱ سال فعالیت چه جایگاهی در جامعه دارد؟
در ابتدای سخن سالروز تشکیل جهاددانشگاهی را به تمامی اعضای این نهاد انقلابی تبریک عرض می کنم و امیدوارم که این نهاد پربرکت که مولود انقلاب فرهنگی است، کماکان بتواند در سطح دانشگاه و جامعه بعنوان یک نهاد علمی و فرهنگی مؤثر عمل کند.
در مورد جایگاه جهاددانشگاهی باید به سوابق تاریخی تشکیل این نهاد انقلابی توجه گردد تا بتوانیم بگوییم هم اکنون این نهاد در چه نقطه ای ایستاده است و آینده پیش روی آن چگونه باید باشد. همانطور که اشاره شد، جهاددانشگاهی مولود انقلاب فرهنگی است و انقلاب فرهنگی رخ داد تا تحولی اساسی در دانشگاه های کشور و نظام آموزشی و فرهنگ عمومی کشور به وجود آید.
بر همین اساس در ایام آغازین تشکیل این نهاد، مأموریت اصلی ما این بود که بعنوان بازوی اجرایی ستاد انقلاب فرهنگی عمل کرده و بتوانیم زمینه های بازگشایی و نوگشایی دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی را فراهم نماییم. البته بیشتر از ۴۰ سال از آن ایام گذشته و خیلی از حوادث و موضوعات از خاطر افراد رفته است، اما یادآوری می کنم که در آن روزهای سخت تمام تلاش ما این بود که از هویت و استقلال دانشگاه در جهت منافع ملی و خدمت به مردم استفاده نماییم و بتوانیم آینده روشنی را برای آموزش عالی کشور و طبعاً نظام آموزشی قبل از دانشگاه و فرهنگ عمومی جامعه طراحی نماییم.
طی این سال ها فراز و نشیب های زیادی را پشت سر گذاشتیم. با گذر ایام هم اکنون با اساس نامه ای که به تصویب شورایعالی انقلاب فرهنگی رسیده است، مشغول فعالیت هستیم. در اولین سالهای رهبری _ آیت الله خامنه ای در شهریور سال ۱۳۶۹، به همراه اعضای شورای مرکزی جهاددانشگاهی به محضر ایشان رسیدیم و ایشان در آن جلسه بیانات بسیار مهمی را بیان فرمودند که علاقه مندم آنرا بعد از سال ها تکرار کنم و احساسم این است که رمز بقا و حیات آینده جهاددانشگاهی هم در این بیان مستتر است. ایشان در آن دیدار فرمودند: ((ما باید کاری نماییم که در دانشگاه وقتی دانشجو وارد شد، اینجا بعنوان مرحله ای باشد تا همچنانی که بر علم خود می افزاید، بر تفکر و بینش صحیح و خط درست و هدایت خودش هم بیفزاید. به نظر من جهاددانشگاهی می تواند در این کار به نحو مؤثری سهیم باشد. البته انجمن های اسلامی اگر خوب عمل کنند و دفاتر نمایندگی اگر پخته و کامل عمل کنند، می توانند سهم زیادی داشته باشند، اما آن سهمی که جهاددانشگاهی با عنایت به امکانات و برنامه ریزی های دقیق و هم ثباتی که دارد، می تواند به عهده بگیرد، هیچ یک از آنها آن سهم را نمی توانند به عهده بگیرند. این کار را باید شما جزء برنامه هایتان قرار دهید، یعنی کار فرهنگی و هنریتان در این جهت باشد، حتی کار تحقیقاتی تان هم در این جهت باشد. جوانان دانشجو را در خط صحیح فکری و عملی هدایت کنید. ازاین رو من هم اکنون هم معتقدم که جهاددانشگاهی را باید برای این منظور تقویت کرد، این منظور، منظور کاملاً عقلایی و متینی است.))
بنابراین طبق این سخنان، حتی کارهای تحقیقاتی جهاد هم باید با رویکرد ویژه ای شکل گیرد و همین توجه است که می تواند حیات جهاد را در آینده تضمین کند. البته تمام برنامه های جهاد از ابتدا در همین مسیر برنامه ریزی و اجرایی شده اما متأسفانه در میانه راه، هم تاثیر عوامل بیرونی و هم عوامل داخلی سبب شده اند تا این مسیر اندک اندک کم رنگ شود. مجموعه جهاد اگر می خواهد بماند، باید در این راه حرکت نماید.
در واقع جهاددانشگاهی یک شبکه ایمانی و عاطفی است، همان شبکه ای که بتواند در داخل دانشگاه ها، مراکز آموزش عالی، علمی و تحقیقاتی دانشجویان را در راه صحیح تربیت کند و بتواند از این طریق خدمات علمی و فرهنگی را به جامعه ارائه نماید. در نتیجه هرچقدر به این فضا و رویکرد نزدیک شویم، حیات و بقای جهاد را تضمین کرده ایم.
جوانان روز گذشته که با همین نیت در مجموعه جهاد گردهم آمدند و امروز کارهای بزرگی از آنها به یادگار باقی مانده است، الان در انتها راه خدمت خود هستند و باید جوانان و نیروهای جدید وارد این مجموعه شوند. به خوبی روشن است که این نیروها باید از متن دانشگاه تأمین شوند. بنابراین جهاد باید در دانشگاه ها حضور پررنگ و بامعنایی داشته باشد، البته این به معنای آن نیست که جهاد در کار دانشگاه و یا مدیریت آن دخالت کند. مجموعه جهاددانشگاهی زمانی در مدیریت دانشگاه ها و اداره آنها نقش داشت اما امروز شرایط مدیریت عالی کشور در وزارت بهداشت و وزارت علوم و تحقیقات تثبیت شده و نیازی به فعالیت ما نیست، اما حضور جهاددانشگاهی در دانشگاه ها الزامی است.
فراموش نکنیم زمانی شورایعالی انقلاب فرهنگی به سبب بعضی از مسائل، تصویب کرد که جهاددانشگاهی باید در بیرون از دانشگاه ها فعالیت کند اما با توجیه و توضیح لازم توانستیم شورایعالی انقلاب فرهنگی را مجاب نماییم که حضور جهاددانشگاهی در دانشگاه ها لازم است و اگر جهاد در دانشگاه حضور نداشته باشد، فعالیت آن بی معنا خواهد بود و بیم آن می رود که به یک نهاد دیوان سالار تبدیل گردد.
پس باید برای بقا و حیات جهاددانشگاهی به مؤلفه های تأسیس این نهاد دقت کنیم و تلاش نماییم که به همان سبک و سیاق مشی نماییم و فراموش نکنیم که برای حرکت کشور به سمت پیشرفت علمی و فرهنگی هر فعالیت و اقدامی را که لازم می دانیم، بعنوان وظیفه، تلقی و دنبال نماییم.
موانع بیرونی مؤثر در کندی حرکت و یا فراموشی مسیر اصلی حرکت جهاددانشگاهی چه مواردی هستند؟
این موانع در گذشته نسبت به امروز بسیار بیشتر بود. زمانی مجموعه جهاد در مدیریت دانشگاه ها نقش داشت که همین مساله سبب بروز پاره ای از مشکلات می شد و یا اقدامات ناهماهنگی که در واحدهای جهاد رخ می داد، سبب می شد که جهاد در پاره ای از مقاطع گرفتار هجمه شود. اما خوشبختانه بعد از حمایت های بی دریغ رهبر معظم انقلاب اسلامی از جهاد، تقریباً این هجمه ها و موانع بیرونی تا اندازه زیادی کاهش پیدا کرد.
البته در این راستا مجموعه جهاد هم تغییرات و اصلاحاتی در رفتار خود انجام داد. برای مثال جهاددانشگاهی بعد از همان دیداری که با رهبر انقلاب داشت، تصمیم گرفت تا به هیچ وجه بعنوان یک نهاد علمی و فرهنگی وارد مناقشات گروهی، سیاسی و جناحی در کشور نشود. البته این بدان معنا نبود که افراد ابراز عقیده نکرده و نظرات سیاسی خویش را در قالب انقلاب بیان نکنند، بلکه آنچه مورد تاکید رهبر معظم انقلاب هم بود این بود که نباید جهاد را خرج هزینه مواضع جناحی و گروه بندی و جریانات سیاسی قرار داد که این مساله نقطه عطفی در تاریخ حیات جهاد بود.
از اوایل سال ۷۰ این مسیر به شدت در جهاد دنبال شد و مجموعه جهاد بدان پایبند بودند. بعضی از موانع هم به سبب پاره ای از زیاده خواهی ها ایجاد می شد. برای مثال برخی این گونه فکر می کردند که باید از بیرون برای جهاد تعیین تکلیف کنند و چون جهاد زیر بار این خرده فرمایشات و یا خواسته های بی جا نمی رفت، فشارهای سیاسی وارد کرده و جهاد را به کار سیاسی متهم می کردند؛ در حالیکه عملاً خود ایشان با رویکرد سیاسی قصد داشتند در مورد جهاد اعمال نظر و فشار کنند، اما خوشبختانه اعضای جهاد در سرتاسر کشور همیشه نشان داده اند که به تعهداتی که نسبت به انقلاب اسلامی و منویات رهبر انقلاب اسلامی داشته و دارند، پایبند بوده اند و تبعیت از ایشان و پشتیبانی از دولت ها را همواره در دستور کار خود قرار داده اند و تا جایی که برای ایشان فراهم بوده، تلاش کرده اند که باری را از دوش مسؤلان اجرایی کشور بردارند.
جهاد دانشگاهی در رویارویی با هجمه های متنوع فرهنگی چگونه باید به رسالت فرهنگی خود عمل کند تا تأثیرگذاری بیشتری در بین قشر جوان داشته باشد؟
جهاد دانشگاهی باید به جایگاه اصلی خود یعنی دانشگاه بازگردد؛ تأثیرگذاری جهاد از دانشگاه شروع می شود. هم اکنون حدود سه میلیون دانشجو در دانشگاه های کشور حضور دارند که بی پناه هستند و کسی نیست که با آنها ارتباط برقرار کند و بسترهای لازم را برای فعالیتهای فرهنگی و اجتماعی آنها فراهم آورد. جهاددانشگاهی هم توان محدودی دارد و با این توان محدود نمی تواند آنگونه که مایل است وارد عمل شود.
بنابراین مسؤلان باید اجازه دهند که جهاد در داخل دانشگاه ها پناهگاه و ملجأ دانشجویان، اساتید، اعضای هیئت علمی و محققان و پژوهشگران دانشگاه باشد. جهاد به هیچ وجه قصد ندارد که عرصه را برای کسی تنگ کند. مجموعه جهاد برای انجام وظیفه مهم خود لازم است که در دانشگاه حضور پررنگ و فعالی داشته باشد و بتواند با دانشجویان و نسل جدید که خصوصیت های خاص خویش را دارند، ارتباط برقرار کند.
جهادگران باید با زبان و بیان شیوا و نو، در قالب اصول راه های جدید را پیدا کرده و در راه آن حرکت کنند، چونکه از دل این حرکت است که میتوان به ظهور و بروز جریانی مانند سلول های بنیادی و رویش امثال کاظمی ها امیدوار بود وگرنه جهاد به یک مجموعه بروکراتیک بی خاصیت تبدیل خواهد شد که هر کسی می تواند در ارتباط با بود و نبود آن اظهارنظر کند و تصمیم بگیرد.
زمانی شخصی پرسید که رسالت فرهنگی جهاددانشگاهی چیست؟ بنده در پاسخ به او این گونه عرض کردم که بزرگترین رسالت فرهنگی جهاد، صمیمی کردن دانشجویان، اساتید و دانشگاه با انقلاب اسلامی است. زمانی که در مجموعه ای رابطه عاطفی قوی ایجاد شود، میتوان روابط ایمانی و مصونیت هم ایجاد کرد. امروز باید دانشجویان و دانشگاهیان را به آینده امیدوار نماییم، چونکه یکی از نقشه های بدون انقطاع دشمنان انقلاب اسلامی ناامید کردن جوانان از آینده است. افکاری همچون ما نمی توانیم، نمی گردد و یا نمی گذارند و اصالت دادن به کمبودها یک راهبرد اساسی دشمنان برای ناامید کردن جوانان در طول چهل سال قبل بوده و هست و آنرا به صورت دائمی و به روش های متعدد در جامعه بخصوص در اقشار جوان پمپاژ می کنند.
یکی از ستون هایی که می تواند و باید در مقابل ناامید کردن جوانان بایستد، جهاد است و بنابراین است که رهبر معظم انقلاب اسلامی هم در دیداری که با اعضای جهاددانشگاهی در سال ۷۶ داشتند، فرمودند در کنار سایر ستون های انقلاب جهاددانشگاهی هم یکی از ستون های این نظام است. مضمون فرمایش رهبری معظم این است که جهاد ستونی است که می تواند ارزش های انقلاب را حفظ نموده و امید را در سطح جامعه و دانشگاه پمپاژ کند. البته اعضای جهاد تمامی کوشش خویش را در این جهت به کار گرفته اند و این مسیری است که از این طریق می توانیم آینده روشنی را برای این نهاد ترسیم نماییم.
آقای دکتر با عنایت به اشراف پژوهشی و فرهنگی شما نسبت به تأثیرگذاری رسانه ها در حوزه های مختلف همچون امید، آگاهی و آموزش به نظرتان رسانه ها به مفهوم عام و رسانه های دیجیتال به مفهوم خاص چه میزان در ایفای نقش مفید در جامعه حرکت و چه مقدار مؤثر عمل کرده اند؟
امروز هیچ فردی از تاثیر رسانه ها و نقش آنها در زندگی بشر شکی ندارد ولی این تأثیرات گاهی در جهت آرمان های انسانی و بشری و گاهی هم در جهت آمال شیطانی، ضد بشر و حقوق انسان ها قرار دارد. به هر حال انتظاری که از رسانه ها وجود دارد، این است که در راه اعتلای دانش و بینش آحاد انسان ها گام بردارند و آنها را با حقوق خود آشنا کنند و بتوانند زندگی بهتری را برای آنها رقم بزنند.
امروز اصولاً جنگ های مستقیم و نظامی جای خویش را به جنگ های رسانه ای و فرهنگی داده اند و متأسفانه ما در این حوزه عملکرد ضعیفی داشته و نسبت به آن بی توجه هستیم، یعنی در حالیکه در شبکه های رسمی مطلبی را ترویج می نماییم، ده ها و هزاران شبکه غیررسمی خلاف آنرا تبلیغ می کنند که این مساله نشان داده است که باید در این مقطع از زمان به صورت بسیار هوشمندانه در این عرصه حضور جدی داشته باشیم. خوشبختانه، در جهاد در سالهای قبل این نیاز را درک کرده و تمام تلاشمان این بوده است تا به جای این که ایران از زبان بیگانگان تعریف شود، ایران را از زبان خود ایران بازگو نماییم.
در گذشته، اغلب اخبار و گزارش هایی که از ایران داده می شد، از زبان بیگانگان بود و حتی ما خویش را از زبان آنها توصیف می کردیم، اما از روزی که خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) در مجموعه جهاددانشگاهی تأسیس شد، سعی کردیم که ایران از زبان و نگاه ایران و ایرانی بیان شود و اخبار و تصاویر ایران صادقانه، با دقت و سرعت کافی در فضای رسانه مخابره شود. بعد از مدتی این تجربه گرانبها سبب شد که در زمینه قرآنی هم رسانه ای تخصصی ایجاد نماییم. این رسانه یعنی خبرگزاری ایکنا، رسانه ای بی نظیر در جهان اسلام است. مدتی بعد هم مجموعه جهاد به این فکر افتاد که رسانه ای دیگر در جهت ترویج علم و دسترسی عموم به اخبار علمی به زبان ساده ایجاد نماید که این اتفاق هم رخ داد و سیناپرس تأسیس شد. تلاش جهاد در آن زمان که فعالیت خویش را در این حوزه آغاز کرد، به طور عمده این بود که بتواند بستر جدیدی از فعالیتهای رسانه ای و فرهنگی را برای دانشجویان ایجاد نماید و شاید منظور و هدف اولیه ما این نبود که به تولید خبر بپردازیم، بلکه منظور اصلی در مجموعه جهاد این بود که دانشجویان بعنوان بخشی از فعالیتهای فرهنگی و مشارکت اجتماعی بتوانند خویش را با یک زبان جدید که زبان رسانه بود، بیان کنند و این کار آنقدر در زمان خود جذاب بود که خود خبر و خبرگزاری هم موضوعیت پیدا کرد و توانست نقش بسیار مؤثری را در کشور بعنوان الگو ایفا کند.
رسانه ها می توانند از کاه، کوه و یا از کوه، کاه بسازند و ما امروز در چنین دنیایی زندگی می نماییم. باید تلاش نماییم که حقایق در اختیار مردم قرار گیرد. هرقدر در این حوزه کوشیده و قدم برداریم، می توانیم دشمن را یک قدم از جنگ رسانه ای و فعالیت تخریبی و تسلط بر افکار عمومی عقب برانیم. دشمنان ما گروه های گماشته ای دارند که امروز در فضای مجازی نسبت به تولید انبوهی از اخبار دروغ اقدام می کنند. این گروه ها حقایق را وارونه جلوه داده و یا بخشی از حقیقت را گرفته و به اندازه دریایی به آن دروغ اضافه می کنند و در نهایت هم این دروغ ها را در فضای رسانه منتشر می کنند.
این ها بخشی از توطئه هایی است که این روزها ضد استقلال و تمامیت ارضی ما پیگیری می شود. بنابراین ایستادگی در مقابل این هجمه ها نیازمند هوشیاری و سرمایه گذاری لازم است و همگان باید به جبهه ای که از جانب دشمنان گشوده شده است، دقت نماییم. جالب است که دشمنان از این فضا برای اخباری کاملاً دروغ و موهوم بهره برده و به نحوی آنها را آرایش و عرضه می کنند که اگر کسی از بطن ماجرا آگاه نباشد، آنها را کاملاً باور می کند. متأسفانه در داخل کشور هم افراد خودی توجه ندارند و گاهی از این فضای روانی برای از پا درآوردن رقیب سیاسی خود استفاده می نمایند. این افراد باید متوجه باشند که صدمه این قضیه به همگان خواهد رسید. امروز در کشور آلبانی افراد اجیر شده ای از جانب توطئه گران مشغول فعالیت هستند که هر کدام باید برای مثال روزی ۱۰ خبر را آنطور که خود تمایل دارند، پرورش داده و به شبکه های رسانه ای و دیجیتالی ارسال نمایند. این مساله سبب می شود که افراد مختلف هم که هیچ اطلاعاتی در ارتباط با اخبار پراکنده شده از جانب این گروه ندارند، نسبت به انتشار آن اخبار اقدام نمایند و به همین ترتیب افکار عمومی جامعه را مورد هجمه قرار دهند. بنابراین، پیشگیری از هجمه دشمنان در فضای رسانه ای نیازمند هوشیاری لازم است که متأسفانه در این حوزه بسیار ضعیف هستیم.
نزدیک به ۱۰ سال قبل پیشنهاد راه اندازی شبکه اجتماعی دانشجویان را عرضه دادم تا جهاد مجری اجرای آن شده و دانشجویان هم بتوانند در این فضا به راحتی با یکدیگر ارتباط برقرار کرده و با مسؤلان هم گفتگو کنند که متأسفانه این مساله دنبال و محقق نشد. البته هنوز هم تحقق چنین شبکه ای جزء مسائلی است که می تواند هم به دانشجویان و هم به فضای عمومی جامعه کمک نماید. در این راستا پیشنهاد راه اندازی شبکه اجتماعی شاد(شبکه اجتماعی دانشجویان) داده شده بود که عدم پیگیری آن سبب شد تا اخیراً شبکه اجتماعی شاد بعنوان شبکه اجتماعی دانش آموزان افتتاح شد. البته هنوز هم میتوان شبکه اجتماعی دانشجویان را با نام دیگری ایجاد کرد. مساله مهم این است جهاددانشگاهی باید فرصت ها را به خوبی بشناسد و به جای این که به دنبال مسئولیت گرفتن از این و آن باشد، نیازها را بشناسد و از آن هم برای خدمت به کشور و هم تثبیت جایگاه این نهاد بهره گیرد.
چندی پیش مجدداً این پیشنهاد را به سازمان دانشجویان جهاددانشگاهی عرضه کردم و مسؤلان سازمان هم قول دادند که در این جهت اقدام نمایند اما هنوز اطلاعی از نتایج آن ندارم. مجموعه جهاد باید در این حوزه بسیار بیشتر از این فعال باشد و همه دوستداران انقلاب اسلامی در همه گروه های سیاسی هم باید توجه نمایند در این میدان همه باید هم افزایی داشته باشند نه این که خدایی ناکرده در زمین دشمن بازی کنند. البته این مساله بدان معنا نیست که اخبار را سانسور کرده و حقایق را نگوییم. مجموعه جهاد باید در اطلاع رسانی شفاف و صادق باشد و کار خویش را با صحت و دقت دنبال کند.
همانطور که می دانیم بخشی از این شفافیت به بیرون از فضای رسانه مربوط می شود. آیا فضای بیرونی به جهت اینکه رسانه بتواند وظیفه آگاهی بخشی و آموزشی خویش را به درستی انجام دهد، مهیاست؟
بله درست است و البته این فضا واقعا آنطور که انتظار می رود، فراهم نیست، اما کاری ناشدنی نبوده و میتوان آنرا با تعامل فراهم نمود. برای مثال یکی از مشکلاتی که امکان دارد رسانه ها در شفاف سازی و اطلاع رسانی داشته باشند، برخورد نهادهای امنیتی و نظارتی است که این مشکل را هم میتوان با تعامل و هماهنگی مرتفع کرد. اگر نهادهای نظارتی، امنیتی و فرهنگی مسئول، متوجه شوند که رسانه ها به دنبال هیاهو و ایجاد هیجانات کاذب نیستند، اساسا تا جایی که بتوانند با آنها همکاری خواهند کرد. این مساله هم به عملکرد رسانه ها و هم تعاملاتی که در این حوزه ایجاد می شود، بستگی دارد.
البته طبیعی است که ما باید به منافع ملی، مصالح ملت و کشور هم فکر نماییم. باید بدانیم در عین این که نباید دروغ بگوییم امکان دارد بنا به مصالح موجود هر راستی را هم نتوانیم بیان نماییم. مساله مهم این است که نباید دروغ بگوییم. البته در این حوزه مساله مهمتر این است که صدا و سیما هم تقویت شود، روش های آزموده شده قبلی را تکرار نکند، بتواند با روش های جدید اثرگذاری کرده و در جنگ نابرابری که با آن مواجه هستیم، به خوبی نقش آفرینی کند.
شایان ذکر است، دکتر علی منتظری، روزگار جوانی خویش را به حرفه خبرنگاری گذرانده است. او فعالیت خبری خویش را با عشق به این حرفه از سال ۵۲ با مجله «پیام شادی» شروع کرد و تا به امروز هم این علاقه در او وجود دارد. منتظری می گوید، اینقدر به این حرفه علاقه داشته است که اگر فعالیتهای علمی و اجرایی دیگر مانع پرداخت جدی به خبر نمی شد، شاید برای همیشه یک خبرنگار باقی می ماند. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی هم تجربیات بسیاری در عرصه رسانه کسب کرده است. ابتدا در جهاددانشگاهی بعنوان خبرنگار نشریه «دانشگاه انقلاب» که یکی از نهادهای وابسته به جهاددانشگاهی بود، بعنوان خبرنگار هنری و دانشگاهی فعالیت داشته و در همین ایام مصاحبه های بسیار مهمی را با شخصیت های طراز اول کشور همچون رهبر معظم انقلاب اسلامی که در آن زمان رئیس جمهور بودند، نخست وزیر وقت، مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی، رئیس مجلس شورای اسلامی وقت و دیگر شخصیت ها مانند وزیر علوم، اعضای شورایعالی انقلاب فرهنگی و... انجام داده است.
پس از آن، تجربیات دیگری هم همچون سردبیری و مدیرمسئولی چند نشریه همچون مجله «جوانان امروز»، تأسیس و راه اندازی مجله «اطلاعات علمی»، همکاری با نشریات شاهد وابسته به بنیاد شهید انقلاب اسلامی بعنوان سردبیر و مدیرمسئول، راه اندازی مجله «نمایش» در مرکز هنرهای نمایشی و سردبیری این مجله برای چندین سال پی در پی و.... داشته است.
دکتر علی منتظری به سال ها فعالیت خبری خود اشاره نمود و از تجربیاتی اظهار داشت که به کارگیری آن برای خبرنگاران جوان می تواند چراغی برای یافتن مسیر صحیح فعالیت رسانه ای باشد. منتظری معتقد است؛ امروز ضعف های فراوانی در حوزه رسانه داریم و خبرنگاران می توانند نقش بسیار مهم و اساسی در رفع این مشکلات بر عهده گیرند. یکی از مشکلاتی که در این عرصه وجود دارد، کم سوادی است. خبرنگاران باید در این جهت تلاش کنند و با مطالعه و تحقیق هر چه بیشتر، خویش را تقویت نمایند. هرقدر خبرنگاران زبده تر و آبدیده تر باشند و با دانش بیشتری به عرصه رسانه ورود کنند، بطور قطع تأثیرگذاری بیشتری هم در جامعه خواهند داشت و برعکس اگر خبرنگاران سطحی نگر بوده و عمیق نباشند، امکان دارد همین سطحی نگری و نگاه ژورنالیستی بسیار سبک در سطح جامعه هم گسترش یابد. خبرنگاران باید توجه نمایند که هرقدر در تنظیم خبر و گزارش نویسی دقت بیشتری داشته باشند و زبان فارسی را پاس بدارند، به آیندگان خدمت کرده اند؛ چونکه این مساله، موضوعی بسیار تعیین کننده در آینده زبان و فرزندان ما، برای داشتن هویت ایرانی مستقل است.
منبع: inbaman.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب