تلاش یک مطرب لال برای گذران زندگی
به گزارش این با من، محسن ابوالفتحی، بازیگر نمایش «اُطربمو» به نویسندگی و کارگردانی امیر مشهدی عباس که هرشب ساعت 18 و 45 دقیقه در تالار حافظ روی صحنه است می گوید لال بودن و با این حال مطرب بودن دو خصوصیت اصلی شخصیت بود که باید برای رسیدن به آنها تلاش می کرد.
به گزارش این با من به نقل از خبر آنلاین، محسن ابوالفتحی، بازیگر نمایش «اُطربمو» به نویسندگی و کارگردانی امیر مشهدی عباس و تهیه کنندگی متین محجوب که هرشب ساعت ۱۸ و ۴۵ دقیقه در تالار حافظ روی صحنه است، در رابطه با این اثر به گفتگو با خبرآنلاین نشست.
ابوالفتحی با اشاره به نقش خود در نمایش «اُطربمو» بیان کرد: «نقشی که در این نمایش به ایفای آن مشغول هستم؛ نقش یک مطرب است که با دوستش و هم خانه اش برای گذران زندگی و امرار معاش تلاش می کنند. آنها در سیر نمایش و برای ادامه زندگی گرفتار یک سری چالش و اتفاقات می شوند که باید برای رسیدن به هدف شان از عهده آنها بربیایند.»
او اضافه کرد: «بازی کردن نقش یک مطرب آن هم باتوجه به حرکت ها و میزانسن هایی که روی صحنه دارد و همین طور بازی ای که حدودا بدون کلام و دیالوگ به شمار می آید، اساسا خاص و البته جذاب است. این خاص و البته جذاب بودن نقش هر روز بیش از قبل نمایان می شود.»
بازیگر نمایش ««اُطربمو» اظهار داشت: «وقتی که برای بار اول ایده نمایش را از آقای مشهدی عباس، نویسنده و کارگردان اثر شنیدم، به نظرم ایده ای جذاب و کاراکترهای جالبی داشت که موضوعات و مسایل مدنظر ایشان را به خوبی انتقال می داد و به نظرم از نظر بازیگری هم کاری پرچالش بود. چیزی که برای یک بازیگر در انتخاب نقش و حضور در یک پروژه خیلی اهمیت دارد. نقشی متفاوت و چالش برانگیز که بتواند توانایی خویش را در بیان، بدن و انتقال مفهوم به تماشاچی محک بزند و آورده ای برای بهتر شدن برای شان داشته باشد. لال بودن و با این وجود مطرب بودن دو خاصیت اصلی این شخصیت بود که باید برای رسیدن به آنها تلاش می کردم.»
او اضافه کرد: «این شخصیت بایست تمام حس و حال خویش را با بدن و با اشاره هایش به مخاطب منتقل کند و این برای من خیلی هیجان انگیز بود. این نقش و همین خاصیت هایش به همراه داستان پرکشش نمایش سبب شد تا برای تجربه کردن آن مشتاق و کنجکاوتر باشم.»
این هنرمند اضافه کرد: «ما خیلی روزها بابت رسیدن به آمادگی لازم تمرین های سنگینی برای بدن داشتیم. من باید برای رسیدن به این نقش بدنم را بیدار و آماده می کردم. بعضی روزها فکر می کردم باید تمرینات سنگینی انجام بدهم تا بدنم هوشیار شود. درست است که پس از مدتی یک سری حرکات افزوده شد اما هماهنگی بدنم خیلی برای خودم مهم بود.»
او اشاره کرد: «همچنین ما استاد زبان اشاره داشتیم و تمریناتی نیز در این مورد انجام دادیم تا بتوانیم نقش را با بدن مان بازی نماییم، عزیزی که برای آموزش زبان اشاره حضور داشتند خیلی برای تطابق ذهن و بدن ما تلاش کردند. موضوع جالب اینست که آدم ها وقتی کلام ندارند، یک سری رفتارهای ناخودآگاه از خود نشان می دهند تا بتوانند مفهوم و منظور خویش را به مخاطب شان منتقل کنند. همین مساله چالشی بود که ما برای رسیدن به آن تمرین کردیم، وقت گذاشتیم، کمک گرفتیم و کوشیدیم که نمود بیرونی درستی داشته باشیم.»
ابوالفتحی بیان کرد: «به نظر من مخاطب با دیدن این نمایش سرشار از احساسات متفاوت خواهد شد. به غیر از این که مقداری با موسیقی ایرانی آشنا می شود، بخصوص که اکنون هم این مسئله در جامعه خیلی کم رنگ شده است. در واقع این نمایش تجربه ای از احساسات و هم ذات پنداری را به مخاطب منتقل می کند. حداقل تلاش ما این بوده است که بتوانیم احساس درونی آدم ها را به جریان بیندازیم و در این راه موسیقی خیلی کمک کننده بود.»
بازیگر نمایش «اُطربمو» در انتها اظهار داشت: «امیدوارم نه فقط سالن نمایش ما که تمام سالن های نمایش هر شب پر از مخاطب باشد و آثار نمایشی و زحمات هنرمندان دیده شود. به امید اینکه هر روزمان بهتر از روز گذشته باشد و اساسا در این راه هنر خیلی کمک کننده است، چونکه طبق سخن سعدی شیراز که همیشه ورد زبان دوست عزیزم زنده یاد مهدی دیانتی راد بود؛ هنر تاج سر آفرینش است. اساسا هنر برای پیشرفت فرهنگی و هنری جامعه خیلی پرارزش و ضروری است.»
منبع: این با من
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب
نظر شما در مورد این مطلب
نام:
ایمیل:
نظر:
سوال:
= ۵ بعلاوه ۵