بازرسی مکان های خطرناک با پهپادهایی با الهام از حشره ها
به گزارش این با من، پژوهشگران پهپادی ساخته اند که می تواند در فضاهای خطرناک و محدود، پرواز کرده و علاوه بر صرفه جویی در زمان و هزینه ها، از جان افراد در مکانهای خطرناک هم حفاظت کند.
به گزارش این با من به نقل از ایسنا و به نقل از آی او، هر روزه افراد جان خویش را به خطر می اندازند تا وارد فضاهای خطرناک و محدود برای انجام کارهای روزمره خود شوند. این نه تنها می تواند خطرناک باشد، بلکه می تواند کشنده هم باشد؛ اما گاهی اوقات به جای به خطر انداختن جان کسی، می توانیم از یک ربات کوچک برای انجام کارهایی که معمولا توسط افراد صورت می گیرد، استفاده نماییم.
پژوهشگران شرکت «Flyability» چاره ای برای بعضی از این موقعیت های خطرناک عرضه کرده اند. هدف نهایی آنها پیشگیری از ورود افراد به فضاهای محدود و خطرآفرین است.
به جای ورود افراد به فضاهای خطرناک و محدودی مانند معادن و سیلوهای غلات، میتوان از پهپادها استفاده کرد؛ به این ترتیب، با ورود پهپاد به این فضاها به جای انسان، علاوه بر صرفه جویی در هزینه ها و زمان، میتوان از جان افراد هم محافظت کرد.
همه چیز از زمانی آغاز شد که فاجعه فوکوشیما صورت گرفت و سپس سونامی رخ داد. زک داکویتز، مدیر ارشد ارتباطات شرکت Flyability می گوید: یکی از بنیانگذاران شرکت درحال تماشای تلویزیون بود و متوجه شد که ربات هایی برای ارزیابی صدمه در نیروگاه هسته ای (فوکوشیما) به آن محل فرستاده شده اند. این ایده سبب شد تا او به فکر ایجاد یک ربات بیفتد؛ رباتی برای فرستادن به مناطق خطرناک برای انسان. با کمک این ابزار، کارشناسان می توانند به خوبی ببینند که در آن فضای خطرناک یا محدود چه می گذرد.
ویژگی های پهپاد
داکویتز تاکید می کند: نخستین شرکتی هستیم که یک پهپاد در قفس ساختیم. چیزی که این پهپاد را از سایر پهپادها متمایز می کند، توانایی آن در پرواز در فضاهای محدود است. این طرح شامل قفسی است که از پهپاد در صورت برخورد با موانع محافظت می کند. مهندسان طراح این پهپاد از حشره ها برای ساخت آن الهام گرفتند. حشره ها پرواز و در نهایت با چیزی برخورد می کنند، اما با وجود این که به چیزهایی برخورد می کنند، به پرواز ادامه می دهند و به زمین نمی افتند.
علاوه بر این، این دستگاه به سنسور لایدار (Lidar) مجهز شده است که امکان ایجاد مدلهای سه بعدی را در زمان واقعی به همراه یک بازخورد بصری زنده فراهم می آورد. این دستگاه مانند یک سونار عمل می کند و دائما امواج را به بیرون می فرستد.
سونار (Sonar) یا ناوبری و فاصله یابی صوتی، دستگاه ردیاب زیردریایی است که طرز کار آن استفاده از انتشار امواج صوتی است. علاوه بر ردیابی، این روش معمولا به منظور ناوبری و ارتباط با دیگر یگان های شناور و زیرآبی هم استفاده می شود.
به قول داکویتز، پهپاد می تواند نقشه ای از سرعت اطراف را برپایه مدت زمانی که طول می کشد تا امواج صوتی برگردند، ایجاد نماید. دریافت مدلهای سه بعدی در حین پرواز اطلاعات بیشتری در مورد محیطی که در آن پرواز می کنید، عرضه می دهد. همینطور این کار به عملیات بازرسی کمک می نماید.
یکی دیگر از خصوصیت های پهپادهای Flyability اینست که بدون استفاده از GPS پرواز می کنند. داکویتز اضافه کرد: این بسیار مفید می باشد، بخصوص اگر می خواهید در یک معدن یا در یک خط لوله فاضلاب در زیر زمین پرواز کند، جایی که نمی توانید سیگنال GPS دریافت کنید.
زمینه های استفاده
در صنایعی مانند معدن، گاز و نفت و همینطور در سیستم های فاضلاب، نیروگاه ها و بخش داروسازی میتوان از پهپادهای Flyability استفاده نمود. داکویتز تصریح کرد: دارایی های عظیم زیادی وجود دارد که احتیاج به بازرسی دارند. به صورت معمول، برای انجام یک بازرسی، ابتدا باید یک مخزن خالی شود و سپس یک بازرس به صورت فیزیکی وارد مخزن شده و بررسی می کند که آیا مخزن به خوبی نگهداری می شود یا خیر. این کار به صورت بالقوه خطرآفرین است و همینطور واقعا زمان بر است. یک پهپاد Flyability می تواند به سادگی داخل محفظه فرستاده شود تا عملیات بازرسی را انجام دهد.
به عنوان مثال در کارخانه های داروسازی از مخازن ذخیره سازی بزرگ برای تولید دارو استفاده می شود. داکویتز فرآیندی را مثال می زند که از ویتامین ب۲ یا ریبوفلاوین استفاده می نماید. این ماده یک ماده شب تاب است و در طرفین مخازن که در فرآوری مورد استفاده قرار می گیرد، اسپری می شود. سپس باید پاک شود. نکته اصلی اینست که ببینیم آیا روش های تمیز کردن به خوبی صورت می گیرد یا خیر. اگر مقداری ریبوفلاوین باقی مانده باشد، نشان داده است روش تمیز کردن به اندازه کافی خوب نبوده است. بازرسان از پهپاد Flyability استفاده کردند تا به داخل مخازن رفته و مطمئن شود که ریبوفلاوین استفاده شده و بعد از آن، کاملاً تمیز شده است.
یکی دیگر از کاربردهای بالقوه فناوری پهپاد Flyability در اطفای حریق است. داکویتز اضافه کرد: اگر ساختمانی درحال سوختن است و نمی دانید کسی در آن وجود دارد یا خیر، می توانید یک پهپاد را به داخل بفرستید و از دوربین حرارتی آن برای پیدا کردن نشانه های حرارتی افراد استفاده کنید. علاوه بر این، دوربین حرارتی می تواند آتشسوزی را که تشخیص آن چندان آسان نیست، تشخیص دهد.
چالش های پیش روی Flyability
داکویتز بیان نمود: چهار سال طول کشید تا جدید ترین پهپاد معروف به «Elios ۳» را بسازیم، که این یک زمان بسیار طولانی در صنعت پهپادها به حساب می آید. پهپاد باید به صورت باورنکردنی پایدار باشد تا بازرس، تصویری لرزان از داخل محوطه مورد نظر دریافت نکند. یکی از چالش ها این بود که پهپاد را بگونه ای بسازیم که پرواز آن آسان باشد.
نسل قبلی این پهپاد (پهپاد Elios ۲) چندان بد نبود، اما هنوز کار با آن به یک خلبان حرفه ای با آموزش زیاد نیاز دارد. حالا Elios ۳ شبیه هواپیماهای بدون سرنشین مصرفی است و حتی افرادی که تجربه زیادی ندارند هم قادر به کار با آن هستند.
داکویتز اظهار داشت: گرد و غبار هم یک چالش واقعی است. ساده است، اما وقتی در یک معدن یا اطراف کارخانه سیمان پرواز می کنید و مقدار زیادی گرد و غبار وجود دارد، دوربین را کور می کند. این امر روند بازرسی را دشوارتر می کند. اما با Elios ۳ میتوان یک مدل سه بعدی ایجاد کرد که در آن پهپاد همچنان در فضایی که در آن پرواز می کند قابل مشاهده باشد.
برنامه های آینده
یکی از اهداف آینده این شرکت اینست که پهپادهای خویش را خودمختارتر کند. این بدان معناست که آنها به تنهایی قادر به پرواز خواهند بود. داکویتز اطمینان می دهد که هم اکنون روی خصوصیت بازگشت به خانه کار می کنند که در صورت بروز مشکل، پهپاد را قادر می سازد به محل عزیمت خود بازگردد. وی اظهار داشت: Elios ۳ دارای سنسور لایدار است اما می تواند نوع دیگری از سنسور را هم حمل کند. باآنکه ما هنوز این فناوری را توسعه نداده ایم. ما روی این کار خواهیم کرد تا پهپاد را قادر نماییم انواع دیگر داده ها را با استفاده از سنسورهای مختلف جمع آوری کند.
منبع: این با من
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب