بامدادان خمار، شروعش ناامیدکننده بود
این با من: نخستین قسمت از «بامداد خمار» بعد از مدت ها تعویق منتشر گردید و حالا نرگس آبیار 2سریال سووشون و بامدادان خمار را در شبکه خانگی درحال پخش دارد.
به گزارش این با من به نقل از خبر آنلاین روزنامه همشهری نوشت: صبح خمار دومین اقتباس نرگس آبیار از یک رمان شناخته شده است و درحالی که سووشون تماشاگرانش را به میزان قابل توجهی از دست داده، انتشارش را آغاز نموده است. آبیار این دفعه سراغ رمان عامه پسند و خیلی پروفرش فتانه حاج سیدجوادی رفته که دست کم تا قبل از سووشون بنظر می رسید در جذب مخاطب خیلی موفق باشد. نقدها و دیدگاه های منتقدان و تماشاگران اما نشان از راضی نبودن آنهاست.
بازی های ضعیف، دیالوگ نویسی بد
با پخش اولین قسمت صبح خمار منتقدانی در رسانه ها و رسانه های اجتماعی در رابطه با آن نوشته اند و در بین نوشته هایشان کمتر جمله ای به تحسین و نکته ای در رثای آن دیده می شود. منتقدی تبلیغات و تیزر سریال را موفق برآورد کرده و نوشته: «مخصوصا تیتراژ از تیتراژهای خوبی بود که آخرین بار در سریال دفتر یادداشت دیده بودم. گرافیک درست بود، لوگوی نوشته صبح خمار هم حساب شده و دقیق و باسلیقه است. به نظرم در سریال سازی خیلی مهم است که گرافیک یک دستی داشته باشید؛ چون از همانجا متوجه می شوید با تیمی طرف هستید که کارشان برایشان اهمیت دارد.»
از دید او اما موسیقی محسن چاوشی برای این سریال مناسب نمی باشد و باید موسیقی ایرانی تری انتخاب می شد. در رابطه با بازیها او اعتقاد دارد با بازیهای بدی در این سریال روبروئیم و بخصوص به بازی پدر و مادر شخصیت محبوبه اشاره می کند. منتقد دیگری در رابطه با دیالوگ نویسی این سریال نوشته است. به اعتقاد او «در همان سکانس اول سودابه و مادرش دیالوگ های بدی نوشته شده که شعارزده است. مغرضانه هر آن چیزی که ضروری است به خورد ذهن مخاطب داده شود مثل فیلمهای دهه70 و 80، آنرا بدون هیچ ظرافتی بیان می کند؛ حتی دیالوگ های احترام برومند که می خواهد قصه اش را تعریف کند، شعاری است.»
دیگری نوشته است: «اگر من کارگردان بودم حتماً اول عشق این دختر و پسر را می ساختم تا در زمان جدایی آنها مخاطب هم بتواند همدردی کند، ولی وقتی این اتفاق نمی افتد و فقط با دیالوگ پیش می رود، جالب نیست. این کار بر خلاف جریان سینماست. در سینما ما با دیدن چیزی می توانیم نسبت به آن حس پیدا کنیم؛ نه فقط با کلام.»
جعبه پاندورا
منتقد دیگری داستان جعبه پاندورا را که در این سریال به آن اشاره می شود، بررسی نموده و نوشته: «استفاده از جعبه پاندورا و روایت قصه این جعبه در این سریال برایم عجیب است. در داستان های اساطیری و مذهبی مان داستان پاندورا خیلی شبیه به داستان حواست؛ زنی که از بهشت برین و از خوبی ها با یک وسوسه یک جهنم می سازد. همانطور که در داستان های اساطیری حوا، سیب یا گندم را می خورد و بهشت را تبدیل را به زندگی واقعی می کند، در داستان پاندورا هم همچنین است. زن با وسوسه باز کردن آن جعبه موجب می شود غم ها، بدبختی ها و ناامیدی ها وارد این جهان شوند. در تمام این داستان ها پیش از وسوسه اولین زن جهان بهشتی پر از خوشبختی است.
استفاده کردن این ایده در این داستان عجیب است؛ به جهت اینکه بن مایه داستان اینست که یک زن چگونه می تواند در یک فرهنگ و در یک جامعه تغییر ایجاد نماید. در این سریال آیا ما می خواهیم این داستان را روایت نماییم که زن ها می توانند تغییر ایجاد کنند یا این که وسوسه ها چگونه می توانند همه چیز را خراب کنند؟ بدین سبب وقتی نویسنده و کارگردان چنین چیزی در داستانش می گذارد باید تکلیفش را با آن روشن کند. می خواهد به کدام سمت برود؟ می خواهد از کاری که محبوبه کرد دفاع کند یا می خواهد او را ملامت کند؟»
بعضی آنرا کاملا شبیه کتاب توصیف کرده اند و بعضی هم از تغییرات زیاد فیلم نامه گلایه داشته اند. یکی از تماشاگران نوشته: «واقعا از کسانیکه می گویند سریال عین کتاب بوده تعجب می کنم؛ البته سریال خوش ساخت و زیباست، ولی واقعاً مثل کتاب نیست. در کتاب سودابه یک دختر مودب و متین است که با مادرش بحث می کند، نه عین این سودابه که یکسره سر مادرش داد می زند و می گوید چرا نمی فهمی؟» دیگری نوشته: «خانم آبیار عزیز، تمام لذت خواندن این کتاب به همان توصیفات و ریزه کاری هاست. ای کاش صدای راوی در طول سریال مثل کتاب این جزئیات را برای ما تعریف می کرد.» اما کاربر دیگری معتقد است: «جالب اینجاست وقتی کتاب را می خواندیم همچنین آنرا تصور می کردیم.»
منبع: این با من
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب
نظر شما در مورد این مطلب
نام:
ایمیل:
نظر:
سوال:
= ۷ بعلاوه ۱