دو سال بعد از آغاز جنگ بینال غزه با صدای هنرمندان فلسطینی در نیویورک افتتاح شد
این با من: نمایشگاهی با عنوان «از غزه تا جهان» در نیویورک افتتاح شد؛ رویدادی که با اجرای فیراس زریک، نوازنده ۲۹ ساله فلسطینی تبار، شروع شد و مجموعه ای از آثار هنری درباره ی زخم ها، آوار و بقا در غزه را پیش روی مخاطبان آمریکایی قرار داد. برگزارکنندگان امیدوارند این بینال بتواند تصویری فراتر از اخبار فوری و آمار رسانه ای از مردم فلسطین ارائه نماید.
به گزارش این با من به نقل از خبر آنلاین، هفته گذشته در بروکلین نیویورک، افتتاحیه «بینال غزه» با نوای ساز قانون فیراس زریک برگزار شد؛ نوایی اندوهگین که همزمان بازدیدکنندگان را در بین تصاویری از زخم های مرگبار، ویرانه ها و روایتهای بقا قرار داد. این اولین ایستگاه یک تور کوتاه آمریکایی بود که در فضای هنری ریسس آرت برگزار شد.
فیراس زریک، نوازنده ۲۹ ساله فلسطینی تبار، در افتتاحیه «بینال غزه» در نیویورک ساز قانون را به صدا درآورد؛ سازی شبیه به چنگ که ملودی غمگینی را برای همراهی با آثار هنری برگرفته از منطقه جنگ زده خاورمیانه نواخت. در اطراف او تصاویری از زخم های مرگبار، آوار و کوشش برای بقا به نمایش درآمده بود.
این نمایشگاه با عنوان «از غزه تا جهان» در ریسس آرت در بروکلین بعنوان اولین مرحله یک تور کوتاه در آمریکا برپا شد. برگزارکنندگان امیدوار بودند این دوره از نمایشگاه بتواند به آمریکایی ها کمک نماید تا دیدگاه فلسطینی هایی را که با خشونت مواجه اند درک کنند، بخصوص در زمانیکه برخی نهادها آثار هنری فلسطینی را نمی پذیرند.
بیشتر نقاشی ها، طراحی ها و مجسمه ها نسخه هایی بازتولید شده برپایه تصاویر دیجیتال بودند؛ چونکه هنرمندان قادر به انتقال مستقیم آثار خود از غزه نبودند.
در ویدئویی که پشت سر زریک پخش می شد، یارا زهود، هنرمند ۲۲ ساله، درحال ورق زدن دفتر طراحی هایش دیده می شد. او می اظهار داشت: «من حق سفر کردن و نمایش کارهایم را ندارم.»
لیندزی سی. هریس، مدیر مشترک ریسس آرت، گفت این سازمان غیرانتفاعی می دانست که امکان دارد به خاطر برگزاری نمایشگاهی با موضوعی سیاسی، حمایت های مالی خودرا از دست بدهد. اما وقتی امسال برگزارکنندگان پیشنهاد دادند، رد کردن آن برایش دشوار بود. او اظهار داشت: «اگر این هنرمندان شجاعت ادامه دادن دارند، ما هم می توانیم شجاعت داشته باشیم تا بستری برای روایت هایشان باشیم.»
هرچند نمایشگاه کامل در نیویورک دوشنبه به پایان رسید، بخشی از آثار تا ۲۰ دسامبر در معرض دید باقی خواهد ماند. نسخه های دیگری از این نمایشگاه قبل تر در فرانسه و دانمارک برگزار شده و مقرر است در کشورهایی چون یونان و ترکیه هم برپا شود. برگزارکنندگان همین طور برنامه دارند نمایشگاه را به واشنگتن ببرند.
«بینال غزه» که خودرا یک گروه جمعی متشکل از هنرمندان در کرانه باختری، غزه و خارج از فلسطین معرفی می کند، با کیوریتورها و نهادهای محلی در شهر های مختلف همکاری می کند تا آثار را به نمایش بگذارد. این گروه در اطلاعیه ای اعلام نمود هدفش ارائه تصویری از فلسطینی هاست که «فراتر از اخبار فوری، پوشش رسانه ای و آمار» باشد.
ملکه ابو عوده، یکی از هنرمندان، در ایمیلی نوشت نقاشی برایش راهی برای رهایی است، وقتی حس می کند درحال فروپاشی است: «با هر اثر تعادلم را بازمی یابم؛ هر نقاشی برایم یک فریاد و یک خاطره است. این تنها هنر نیست، راهی است برای کم کردن درد و بخشیدن صدا به کسانیکه دیگر نمی توانند سخن بگویند.»
دفترچه روزنگار جنگی سهیل سالم، هنرمند فلسطینی، دفترچه ای از برداشت های تصویری بود. او نوشت: «با دستان لرزانم تلاش می کنم بدون تردید نقاشی کنم.»
جنگ در غزه بعد از حمله حماس به اسرائیل در اکتبر ۲۰۲۳ آغاز شد؛ حمله ای که منجر به کشته شدن ۱۲۰۰ نفر و گروگان گیری حدود ۲۵۰ نفر شد. اسرائیل از آن زمان بخش های بزرگی از غزه را بمباران کرده و بگفته وزارت بهداشت محلی، بالاتر از ۶۰ هزار فلسطینی را کشته است. ماه گذشته کارشناسان بهداشت اخطار دادند که منطقه در آستانه قحطی قرار دارد. روز سه شنبه ارتش اسرائیل اعلام نمود عملیاتی زمینی در شهر غزه آغاز نموده تا کنترل منطقه ای را به دست گیرد؛ در حالیکه صدها هزار ساکن فلسطینی هنوز در آنجا حضور دارند.
در جریان نمایشگاه نیویورک در روز پنجشنبه، شاعر امیل آلکالای دفترچه ای از طراحی های سهیل سالم را ورق زد. سالم در اطلاعیه ای نوشته بود: «با دستان لرزانم تلاش می کنم بدون تردید نقاشی کنم و هر زمان که می توانم طرح هایم را در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارم. این دفترچه های کوچک و قلم هایم پناه من شدند.»
آلکالای گفت این نمایشگاه فرصتی ویژه برای مخاطبان آمریکایی بود با آثار سالم آشنا گردند. او اضافه کرد: «این توانایی ذهنی برای ثبت همزمان زیبایی و ویرانی است؛ همان گونه که پیکاسو و گویا به جنگ های دوران خود واکنش نشان دادند. هنر باید نشانگر ظرفیتهای روح انسانی در وضعیت فشار باشد، و هنری که باید به آن نگاه نماییم، حال از غزه می آید.»
بازدیدکنندگانی که آشنایی کمتری با هنرمندان داشتند هم احساسی مشابه داشتند. هرچند تمرکز اصلی نمایشگاه بر رنج فلسطینی ها در غزه بود، اما اشاره هایی هم به اسرائیل وجود داشت؛ همچون اثری از غانم الدن با عنوان «موشک و هویج» که سیاست «چماق و هویج» دولت اسرائیل در برابر فلسطینی ها را به سخره می گرفت.
یولاند مکون، فعال حوزه مد و تولیدکننده محتوای فشن، مقابل شش طراحی دیجیتال از احمد عدوی ایستاد. یکی از این آثار تصویری دهشتناک از مردی عریان بود که روی زمین نشسته و پشتش پر از سوراخ هایی است که نمادی از زخم ها هستند. در کنار این تصویر، صحنه هایی از زندگی روزمره مردم غزه در چادرها و در محاصره خودرو های نظامی دیده می شد. مکون اظهار داشت: «این تصویر واقعاً مستقیم به شما خیره می شود.»
با نزدیک شدن به دومین سالگرد آغاز جنگ، «بینال غزه» تنها راهی برای بیان هنرمندان نبود، بلکه آزمونی هم بود برای میزان دیده شدن آثار هنرمندان فلسطینی در ایالات متحده؛ آن هم در حالی که دولت ترامپ فعالان طرفدار فلسطین را تحت نظر دارد و صدور ویزا برای دارندگان گذرنامه غزه را معلق کرده است.
فیراس زریک، نوازنده، درباره ی حضورش در این رویداد با تردید سخن اظهار داشت: «باید خیلی محتاط باشم که تراژدی را رمانتیک نکنم و از نمایشگاه چیزی کم نکنم. این که من چه احساسی دارم یا ندارم مهم نیست. اینجا همه چیز درباره ی هنرمندان غزه است.»
مترجم: ریحانه اسکندری
منبع: نیویورک تایمز
منبع: inbaman.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب
نظر شما در مورد این مطلب
نام:
ایمیل:
نظر:
سوال:
= ۴ بعلاوه ۲