بازگشت احساسی ستاره سرگیجه هیچکاک به ونیز
این با من: به گزارش این با من، کیم نُواک، ستاره ۹۲ ساله فیلم «سرگیجه» آلفرد هیچکاک، بعد از سال ها دوری از هالیوود با حضوری احساسی در جشنواره فیلم ونیز، جایزه یک عمر موفقیت دریافت کرد و با مرور فراز و نشیب های زندگی و کارنامه اش، از تجربه ای تازه و لذت بخش در واپسین سالیان عمر خود سخن گفت.
به گزارش این با من به نقل از خبر آنلاین، کیم نواک نگران بود که شاید اشتباه کرده باشد. ستاره ۹۲ ساله فیلم «سرگیجه» آلفرد هیچکاک، راهی طولانی از اورِگن تا ونیز ایتالیا پیموده بود تا در جشنواره فیلم ونیز حضور پیدا کند. او قرار بود جایزه یک عمر موفقیت دریافت کند و همینطور از نمایش جهانی مستندی درباره ی زندگی و حرفه اش با عنوان «سرگیجه کیم نواک» حمایت کند.
اما در همان روز اول، احساس کرد توان و آمادگی لازم را ندارد. او به آسوشیتدپرس اظهار داشت: «فکر می کردم می توانم از پس اش بربیایم، اما بعد گفتم نه، نمی توانم، از نظر جسمی آن قدر قوی نیستم. بعد صدای مادرم را از بهشت شنیدم که اظهار داشت: فقط خوش بگذران و لذت ببر.»
نواک به آن صدا گوش داد و خوشحال است که این کار را کرده است. او که با اختلال دوقطبی زندگی می کند، گفت به تغییرات شدید روحی عادت دارد، اما تجربه اش در ونیز مثل یک رؤیا بوده است.
او اضافه کرد: «این یکی از نخستین مراسم هایی است که واقعا خوش گذرانده ام، واقعا خوش.»
در شروع هفته، جایزه شیر طلایی یک عمر موفقیت به او اهدا شد. کارگردان گی یرمو دل تورو در هنگام اعطای این افتخار، خیلی از نقش های مشهور او را برشمرد، همچون «سرگیجه»، «مرد بازو طلایی» ساخته اتو پرمینجر، «پیک نیک» جاشوا لوگن، «پال جوی» و «زنگ، کتاب و شمع». نواک از ۱۹۵۸ تا ۱۹۶۰ ستاره شماره یک گیشه جهان بود و اولین زنی شد که شرکت تولید فیلم خودرا بنیان گذاشت، قبل از آنکه در ۱۹۶۶ هالیوود را ترک کند و زندگی خصوصی اش را وقف نقاشی کند.
دل تورو اظهار داشت: «چیزی که بیشتر از همه آدم را تحت تأثیر قرار می دهد، توانایی وی در نمایش همزمان ضعف، قدرت، رازآلودگی و جذابیت است. او هم دلنشین بود، هم پرشور، هم اسطوره ای و هم اعجاب انگیز. و در تمام آن بازیهای درخشان، همیشه کمی گرما، کمی اندوه و کمی رمز و راز با خود داشت.»
کیم نواک در مستندی که الکساندر او. فیلیپ ساخته و در جشنواره ونیز خارج از بخش مسابقه به نمایش درآمد، به زندگی اعجاب انگیز و پر فراز و نشیب خود نگاه باردیگر ای انداخته است. او باور دارد که آمدن فیلیپ به زندگی اش و تصمیم او برای ساخت این مستند، نوعی تقدیر و سرنوشت بوده؛ یعنی حس کرده درست در زمانی که آماده بازگویی داستان زندگی اش بوده، چنین فرصتی به صورت طبیعی و از پیش مقدر فراهم گشته است.
نواک اظهار داشت: «در نقطه ای از زندگی بودم که می خواستم درباره ی اش حرف بزنم، چون در انتها عمرم هستم. این قرار بود اتفاق بیفتد. و نمی توانم تصور کنم کسی بهتر از او برای ساخت این فیلم وجود داشته باشد.»
او با خنده اضافه کرد: «حتی نمی دانستم گوشی ام یادداشت صوتی دارد. برایم همیشه آسان نبوده که مسایل خصوصی را بازگو کنم، اما فوق العاده بود، چون مثل این بود که دارم با خودم حرف می زنم. وقتی در را باز می کنی، همه چیز جاری می شود.»
فیلیپ گفت آمدن نواک به جشنواره شجاعانه بود. بیشتر از یک دهه پیش، وی در مراسم اسکار ۲۰۱۴ ظاهر شد و بازگشتش به انظار عمومی سبب شد بسیاری، همچون دونالد ترامپ، ظاهرش را در فضای مجازی به تمسخر بگیرند.
نواک اظهار داشت: «زمانی می رسد که در انتها زندگی باید تکه های پازل را کنار هم بگذاری تا کامل شود. تجربه خارق العاده ای است که ببینی همه چیز سر جای خود قرار می گیرد و آمدن به این جشنواره مثل چیدن همان تکه هایی است که قبلاً نمی توانستی جور کنی و حالا یک تصویر کامل و زیبا شکل گرفته است.»
فیلیپ امیدوار است مخاطبان در فیلم، نواک را نه به عنوان یک اسطوره عصر طلایی هالیوود، بلکه به عنوان یک انسان ببینند و با او ارتباط برقرار کنند. این فیلم هنوز تاریخ اکران ندارد. برای نواک، این تجربه بازبینی در زندگی خارق العاده اش روشنگر بوده است.
حتی لباس مشهور فیلم «سرگیجه» که زمانی از آن متنفر بود، حالا معنای دیگری یافته است. در فیلم، او برای اولین بار بعد از سال ها آنرا باردیگر می بیند. پارچه ای که به یاد داشت زبر و سخت بوده، با گذشت زمان نرم شده بود؛ استعاره ای به جا.
او اظهار داشت: «وقتی در این سن باردیگر آنرا می بینی، متوجه می شوی آن چه در جوانی درست می پنداشتی لزوماً درست نبوده. امکان دارد اشتباه باشد و برعکس. اما همه این ها را با گذر زمان به دست می آوری. پس پیر شدن چیز زیبایی است، می دانی؟ و این جشنواره، وقتی از نگاه هالیوود آنرا تجربه می کنی، واقعا باورنکردنی است. عاشقش شدم، عاشقش هستم. دارم شادی عمیقی را تجربه می کنم.»
نواک اضافه کرد: «این ادای احترام در ونیز مثل خامه روی کیک بود. کیک را دوست دارم، اما خامه بهترین است.»
او اظهار داشت: «چه چیزی شیرین تر از قدردانی در جهان است؟ من احساس قدردانی می کنم و نمی دانید چقدر برایم مهمست.»
او همین طور مشتاق بازگشت به خانه و نقاشی باردیگر است. هر شب در جشنواره مشغول طراحی بوده و ایده هایی برای آثار تازه در ذهنش پرورانده است.
او اظهار داشت: «میراث من هنر من است. شما فیلمهای قدیمی ام را دارید، اما همینطور دیدگاه تازه من به زندگی را هم دارید. همه را در کارهایم بیان می کنم و می خواهم این میراث من باشد. می خواهم قبل از رفتن، نقاشی های زیادی خلق کنم. پس نمی توانم برای بازگشت صبر کنم.»
ترجمه: زینب کاظم خواه
منبع: آسوشیتدپرس
منبع: inbaman.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب
نظر شما در مورد این مطلب
نام:
ایمیل:
نظر:
سوال:
= ۳ بعلاوه ۴