دانشمند یك درصد برتر جهان در گفتگو با این با من مطرح كرد
بررسی عوامل خارجی و داخلی در کاهش انگیزه پژوهشگران
این با من: دانشمند یک درصد دنیا معتقد می باشد عوامل داخلی و خارجی که شامل تحریم بین المللی و تحریم داخلی است باعث شده است تا پژوهشگران برای نگاشتن مقاله در پایگاه استنادی و پژوهش های کاربردی با موانع زیادی رو به رو شوند.
علی ملکی، دانشمند یک درصد برتر جهان در گفتگو با ایسنا، در رابطه با دلایل کاهش مقالات علمی در پایگاه های استنادی اظهار داشت: نگاشتن مقاله در پایگاه های استنادی تا دو یا سه سال قبل رشد داشت و رشد علمی خوبی را شاهد بودیم؛ اما در چند سال گذشته به علت مشکلات بیرونی و البته داخلی این رشد افت کرده است. از علل بیرونی برخی معتقدند دنیا رشد شتابان و پر سرعت ایران را بر نمی تابد؛ حتی یک گروه تخصصی در دنیا شکل گرفته تا اساتید و پژوهشگران ایرانی را در زمینه علم زمین بزنند و آنان حرف زیادی در زمینه پیشرفت های علمی نداشته باشند.
وی ادامه داد: این گروه تخصصی بین المللی در چند سال گذشته به صورت شفاف به پژوهشگران ایرانی می گویند، مقالات شما به علت تحریم های آمریکا یا ممنوعیت های اتحادیه اروپا نمی تواند حتی بررسی شود.
وی که هم اکنون چند سالی است که نفر اول پژوهشی در دانشگاه علم و صنعت ایران است و در کشور هم جزو نفرات اول این حوزه شناخته شده اند، اظهار داشت: شاید در این حوزه ملموس ترین اتفاق ها را دیده ام، به این علت با صراحت می گویم، درصد قابل ملاحظه ای از پژوهش های ما با این بن بست ها روبرو شده است. شاید در دو یا سه سال قبل این درصد کمتر بوده ولی هم اکنون بسیار بالاست.
این شیمیدان برجسته کشور بیان نمود: مقالاتی که برای آن زحمت کشیده شده است و می توانند در رتبه بندی علمی دنیا هم برای کشور افتخار آفرین باشند و مرجعیت علمی کشور را بالا ببرند، متاسفانه با استناد به این تبصره ها، مورد قبول قرار نمی گیرند. بسیاری از مجلات معتبر از پژوهشگران و پژوهشگران ایرانی همانند کشورهایی چون سوریه، کره شمالی و بعضی از کشورهای دیگر، تعهدی در خصوص این که پژوهشگر نباید هیچ امتیازی از دولت جمهوری اسلامی ایران برای مقاله اش دریافت کرده باشد، دریافت می کنند. بنابراین بسیاری از پژوهشگران ما مجبورند غیر واقع بگویند که از امتیازی استفاده نکرده اند تا مقاله ایشان به چاپ برسد. در حالیکه حقوق بگیر این دولت هستند. با اینکه امکان دارد در اصل راست هم گفته و از هزینه شخصی برای پژوهش بهره برده باشند. برای مثال، شخص بنده برای پژوهش های تیمم از هزینه های شخصی قابل توجهی هم استفاده می کنم.
این پژوهشگر برتر با اشاره به اینکه متاسفانه در سالهای اخیر، پژوهشگران برتر به حاشیه رانده شده اند، اظهار داشت: بودجه و امکانات پیشگامان علمی و دسترسی به مراکز علمی بین المللی محدود شده است. وقتی گرنت یا پژوهانه اساتیدی محدود می شود، ارتباط علمی او با دنیا کم می شود. این اساتید می توانستند علوم جدید را در فرصت مطالعاتی یا کنفرانس ها بدست بیاورند. ولی این امکان از بین رفته است. اساتید اندکی قادر و یا علاقه مند هستند که از محل درآمدهای شخصی خودشان کارهای تحقیقاتی خوبی انجام دهند یا فرصت های مطالعاتی و سفرهای علمی بروند. برای نمونه، در دانشگاهی که فعالیتهای تحقیقاتی یک ساله استادی حدود ۲۵۰۰ امتیاز پژوهشی کسب کرده بود و اعتبار قابل انتظار وی طبق فرمول همان دانشگاه، حدود ۷۵۰ میلیون بوده و بر مبنای آن هم برنامه ریزی و هزینه کرده است، تنها سقف حدود ۱۰۰ میلیونی در نظر گرفته اند. یعنی مابقی هزینه های صدها میلیونی را انتظار دارند پژوهشگر از منابع درآمدی و حتی وامهای شخصی خرج کند! ازاین رو با این گونه تصمیمات مدیریتی ناپخته و مضر، انجام طرح های تحقیقاتی بلندمدت، مرز دانشی و بویژه کیفیت آنها بدون شک کاسته می شود.
وی اظهار داشت: در نتیجه رتبه علمی کشور در دنیا هم پایین می آید. متاسفانه در صورت ادامه یافتن این رویکرد انقباضی در پشتیبانی از پروژه های اساتید، دانشجویان و پژوهشگران، در کنار حقوق و مزایای بسیار کمتر در مقایسه با همترازهای علمی بین المللی، پیشبینی می شود طی سالهای آتی شاهد کاهش کیفیت علمی فارغ التحصیلان و نتایج علمی و حتی افزایش موج مهاجرت نخبگان و فرار مغزهای کشور هم باشیم. مگر آن که دلسوزان آینده ایران چاره ای عاجل برای این مورد بیندیشند.
منبع: این با من
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب