تولید داروی سرطان از گوجه فرنگی و سیب زمینی

تولید داروی سرطان از گوجه فرنگی و سیب زمینی این با من: دانشمندان می گویند سیب زمینی و گوجه فرنگی می توانند داروهای جدید سرطان را در خود داشته باشند، چونکه فواید سبزیجات بسیار فراتر از درک ما است.



به گزارش این با من به نقل از ایسنا و به نقل از ساینس دیلی، پیشرفت های پزشکی و فناوری به دانشمندان کمک کرده است تا درمان های مؤثرتری برای سرطان ابداع کنند. با این وجود، این درمان ها می توانند به سلول های سالم نیز لطمه برسانند و اغلب موجب ایجاد عوارض جانبی شدید در بیماران می شوند.

دانشمندان دانشگاه آدام میکیویچ (Adam Mickiewicz) لهستان، در جست وجوی داروهای احتمالی سرطان با عوارض جانبی کمتر، گلیکوآلکالوئیدها، مواد فعال زیستی موجود در خیلی از سبزیجات مانند سیب زمینی و گوجه فرنگی را برای کارایی بالقوه شان در درمان سرطان بررسی کردند. چه کسی می داند؟ شاید داروهای آینده سرطان را بتوان از گلیکوآلکالوئیدها فرموله کرد.

مکدالنا وینکیل (Magdalena Winkiel) از پژوهشگران این پژوهش در یک بیانیه مطبوعاتی اظهار داشت: دانشمندان در سراسر جهان همیشه در جستجوی داروهایی هستند که برای سلول های سرطانی کشنده باشند، اما در عین حال برای سلول های سالم بی خطر باشند. اما این کار هنوز با وجود پیشرفت های پزشکی و توسعه شگرف روش های درمانی مدرن، آسان نیست. بنا بر این است که شاید بهتر باشد به گیاهان دارویی برگردیم که سال ها پیش با موفقیت در درمان بیماریهای مختلف استفاده می شدند. معتقدم که ارزش بررسی دوباره خواص آنها و شاید کشف مجدد پتانسیل آنها وجود دارد.

کار بر روی پنج گلیکوآلکالوئید

این گروه پژوهشی روی پنج گلیکوآلکالوئید به اسامی سولانین، چاکونین، سولاسونین، سولامارژین و توماتین کار کردند که در عصاره های خام خانواده گیاه سولاناسه (Solanaceae) وجود دارند که به نام بادنجانیان نیز شناخته می شوند.

خانواده گیاهی بادنجانیان شامل چندین غذای رایج مصرفی همراه با خیلی از مواد سمی است که در نتیجه آلکالوئیدهایی است که برای صیانت از خود در مقابل حیوانات گیاه خوار تولید می کنند. با این وجود، پژوهش های قبلی نشان میدهد که این سم ها می توانند در صورت مصرف در دوز صحیح به دارو تبدیل شوند.

گلیکوآلکالوئیدها به سبب مهار رشد سلول های سرطانی و بطور بالقوه کشتن آنها شناخته شده اند. بنابراین، گلیکوآلکالوئیدها پتانسیل بسیار زیادی برای درمان های آینده دارند، برای اینکه این مناطق هدف مهمی برای تحت کنترل گرفتن سرطان و بهبود پیش آگهی بیماران هستند.

پژوهش های که بوسیله شبیه سازی کامپیوتری انجام شد، نشان داد که گلیکوآلکالوئیدها سمی نیستند و خطر لطمه رساندن به دی ان ای (DNA) یا ایجاد تومورهای آینده را ندارند، بااینکه در آنجا خطر تأثیرگذاری بر سیستم تولید مثل را به همراه دارند.

وینکیل می گوید: حتی اگر نتوانیم داروهای ضد سرطانی را که امروزه استفاده می شوند، جایگزین نماییم، شاید یک درمان ترکیبی، اثربخشی این درمان ها را افزایش دهد. سؤال های زیادی وجود دارد، اما بدون دانش دقیق از خواص گلیکوآلکالوئیدها ما نمی توانیم به پاسخ آنها پی ببریم.

هنر برجسته سولانین و چاکونین

پس از انجام پژوهش های آزمایشگاهی و حیوانی برای ارزیابی اینکه کدامیک از گلیکوآلکالوئیدها بی خطر و به اندازه کافی برای آزمایش روی انسان امیدوارکننده هستند، گروه پژوهشی، سولانین و چاکونین که گلیکوآلکالوئیدهای موجود در سیب زمینی هستند را برجسته کردند. با این وجود، مقدار آنها در سیب زمینی بسته به نوع و همین طور دما و شرایط نوری که در معرض آن قرار گرفته متفاوت می باشد.

سولانین از متاستاز و همین طور از تبدیل ترکیبات سرطان زا به مواد سرطان زا در بدن جلوگیری می کند. علاوه بر این، تحقیقات روی نوع خاصی از سلول های سرطان خون نشان داد که سولانین می تواند سلول های سرطانی را در صورت استفاده در دوزهای درمانی از بین ببرد.

پژوهشگران می گویند، چاکونین نیز پتانسیل استفاده برای درمان سپسیس(گندخونی) را دارد، برای اینکه اثرات ضد التهابی دارد.

سولامارژین نیز تولید مثل سلول های سرطانی کبد را مهار می کند و سلول های بنیادی سرطانی را هدف قرار می دهد که انتظار می رود نقش مهمی در مقاومت دارویی سرطان ایفا کنند. بدین سبب می تواند به عنوان یک درمان مکمل، حیاتی باشد.

همچنین تصور می شود که سولاسونین که در گیاهان مختلف خانواده بادنجانیان وجود دارد با هدف قرار دادن همان مسیر به سلول های بنیادی سرطانی حمله می کند. حتی گوجه فرنگی ها نیز این پتانسیل را دارند که در آینده در پزشکی مورد استفاده قرار گیرند، برای اینکه توماتین به بدن کمک می نماید تا چرخه سلولی را تنظیم کند و بتواند سلول های سرطانی را از بین ببرد.

این گروه پژوهشی اشاره کرد که پژوهش های بیشتری مورد نیاز است تا مشخص شود که چگونه این پتانسیل آزمایشگاهی می تواند به بهترین وجه به پزشکی در دنیای واقعی منتقل شود.

نتایج این مطالعه در مجله Frontiers in Pharmacology انتشار یافته است.






منبع:

1401/09/17
21:31:45
5.0 / 5
419
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب
نظر شما در مورد این مطلب
نام:
ایمیل:
نظر:
سوال:
= ۵ بعلاوه ۵
این با من - انجام پروژه
inbaman.ir - حقوق مادی و معنوی سایت این با من محفوظ است

این با من

انجام پروژه های شما