شناسایی ارتباط سرطان، اسکیزوفرنی و ام اس با عفونت های ویروسی خفته
به گزارش این با من محققان دریافته اند که برخی از بیماری های مزمن یا در رابطه با افزایش سن امکان دارد تحت تاثیر عفونت های ویروسی مداوم و خفته باشند.
به گزارش این با من به نقل از ایسنا و به نقل از نیو اطلس، همه ما هم اکنون با وجود شیوع و همه گیری ویروس کرونا با روشی که عفونت های ویروسی منجر به بیماری حاد می شوند، بسیار آشنا هستیم. از آنفلوانزا گرفته تا کووید-۱۹ و سرخک، به خوبی درک شده است که چگونه ویروس ها منجر به بیماری می شوند، اما دانشمندان هم اکنون نقش گسترده ای را که عفونت های ویروسی در ایجاد سایر بیماریها ایفا می کنند که اغلب سال ها یا حتی دهه ها بعد از عفونت اولیه ظاهر می شوند، کشف کرده اند.
چندین مطالعه جدید، ارتباط بین بیماری هایی را که قبلا تصور نمی شد با عفونت های ویروسی مرتبط باشند، روشن کرده اند. بعنوان مثال یک عفونت ویروسی رایج در دوران کودکی با ایجاد سرطان مثانه در بزرگسالی مرتبط دانسته شده است. ارتباط بین "هپاتیت C" و اسکیزوفرنی بینش هایی را در مورد تأثیر عفونت های ویروسی بر مغز ارائه می دهد و شواهد جدید صریحا تایید می کنند که چگونه یک ویروس رایج ممکنست برای ایجاد بیماری ام اس بسیار مهم باشد.
سرطان و ویروس ها
تخمین زده شده است که تقریباً از هر پنج مبتلاشدن به سرطان در سراسر جهان یک مورد ناشی از عفونت های ویروسی است. شاید شناخته شده ترین ارتباط سرطان با ویروس، ارتباط بین سرطان دهانه رحم و ویروس پاپیلوم انسانی(HPV) یا همان تبخال تناسلی باشد.
تقریباً تمام موارد مبتلاشدن به سرطان دهانه رحم ناشی از HPV است. در دهه گذشته، واکسن های ضد HPV بهبود یافته اند و چشم انداز حذف عملی سرطان دهانه رحم در آینده را افزایش داده اند و سالانه جان صدها هزار نفر را نجات می دهند.
حالا مطالعه جدیدی که به سرپرستی پژوهشگران دانشگاه "یورک" در نشریه "نیچر"(Nature) انتشار یافته است، ارتباط جدیدی بین سرطان مثانه و عفونت ازطریق یک ویروس رایج کشف کرده است. این ویروس با نام "بی کی"(BK) یا "BK polyomavirus" شناخته می شود و بیش از ۸۰ درصد افراد تا زمان بلوغ به این ویروس مبتلا شده اند، اما عفونت آن برای بیشتر افراد، بدون علامت است و این ویروس می تواند برای چندین دهه درون بدن، خصوصاً در کلیه ها، غیر فعال بماند.
عفونت با این ویروس فراگیر و شایع است، اما عواقب مهمی جز در ضعف دستگاه ایمنی یا آنهایی که سیستم ایمنی تضعیف شده دارند، ایجاد نمی نماید. "بی کی" مخفف نام و نام خانوادگی اولین بیماری است که این ویروس برای اولین بار در سال ۱۹۷۱ در بدنش کشف شد. این بیمار در آن هنگام، ۲۹ سال سن داشت.
پژوهشگران در این مطالعه بررسی کردند که آیا مکانیسم بالقوه ای وجود دارد که بوسیله آن عفونت مداوم BK در کلیه بتواند شروع سرطان مثانه را تحریک کند. بوسیله یک مجموعه آزمایش های آزمایشگاهی، پژوهشگران دریافتند عفونت BK، کلیه را به تولید آنزیم های ضد ویروسی به نام "APOBECs" هدایت می کند.
هنگامی که عفونت های خفته BK در کلیه باردیگر فعال می شوند، سیستم ایمنی، آنزیم های "APOBECs" را برای نابودی ویروس تولید می کند. با این وجود، این سلول های ایمنی متخصص می توانند به مثانه بروند و متعاقباً به دی ان ای سلول های مثانه نیز لطمه برسانند.
این پروسه می تواند چندین دهه پیش از ظهور و تشخیص سرطان مثانه بطور مکرر رخ دهد و تا آن زمان که سرطان ظاهر می شود، اغلب هیچ نشانه ای از ویروس BK وجود ندارد، برای اینکه یا خفته است یا بطور کامل بوسیله سیستم ایمنی از بین رفته است. تنها نشانه از این رابطه، وجود نشانه های جهشی "APOBEC" در ژنوم سلول های تومور مثانه است.
"سایمون بیکر" نویسنده اصلی این مطالعه می گوید: یافته های ما درک ما از علل سرطان مثانه را با نشان دادن این که عفونت های ویروس BK یک عامل خطر برای سرطان مثانه هستند، تغییر می دهد، برای اینکه سلول های مثانه را مجبور می کنند از APOBEC هایی استفاده کنند که به دی ان ای آنها لطمه می زند.
پژوهشگران خاطرنشان می کنند که نشانه APOBEC را می توان در حدود ۹۳ درصد از همه سرطان های مثانه یافت و این فرضیه را تأیید می کند که این تومورها توسط عفونت های ویروسی خفته ایجاد می شوند. یافته های جدید همین طور ممکنست به توضیح این که چرا بیماران پیوند کلیه با سرکوب سیستم ایمنی نرخ بالایی از سرطان مثانه را تجربه می کنند، کمک نماید.
بااینکه روزهای اولیه این تحقیقات و رسیدن به این نتیجه است، اما "بیکر" خواهان ساخت واکسن برای پیش گیری از مبتلاشدن به عفونت ویروسی BK شده است. وی می گوید که ممکنست چنین واکسنی بتواند همان تأثیری را که واکسن های HPV روی سرطان دهانه رحم داشته اند، بر سرطان مثانه داشته باشد.
"بیکر" می گوید: این تحقیق برای بهبود درک ما از اینکه چرا افرادی که گرفتار سرکوب سیستم ایمنی هستند، مانند بیماران پیوند کلیه، بیشتر به سرطان مثانه مبتلا می شوند، بسیار ضروری می باشد. همین طور نتایج بسیار گسترده تری برای پیش گیری از سرطان مثانه در آینده دارد.
اسکیزوفرنی و ویروس ها
طی چند دهه اخیر، چندین مطالعه مشاهده ای به رابطه بین عفونت های هپاتیت سی(HCV) و اسکیزوفرنی پرداخته اند. داده ها تا حالا کاملاً متناقض بوده اند و تعدادی از مطالعات میزان بالاتری از هپاتیت C را در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی نشان داده اند، در صورتیکه برخی دیگر این ارتباط را متناقض و غیرمعنی دار گزارش کرده اند.
یک مطالعه جدید از پژوهشگران در تایوان، میلیونها پرونده بهداشتی را مورد بررسی قرار داده است تا نه فقط شیوع اسکیزوفرنی را در افراد مبتلا به هپاتیت C تجزیه و تحلیل کند، بلکه نرخ اسکیزوفرنی را در این بیماران که با درمان مبتنی بر اینترفرون درمان می شوند، مقایسه کند. فرضیه این بود که اگر عفونت HCV مقدم بر اسکیزوفرنی باشد و در نتیجه علت آن باشد، درمان سریع موثر عفونت ویروسی باید شانس ابتلای فرد به این بیماری روانی را کم کند.
یافته ها نشان داد که شیوع اسکیزوفرنی بطور قابل توجهی در گروه بیماران HCV درمان نشده(۰.۸۷ درصد) در مقایسه با بیماران تحت درمان برای HCV (۰.۲۵ درصد) و افرادی که در وهله اول به HCV آلوده نشده اند (۰.۱۱ درصد) بیشتر است.
پژوهشگران می گویند، اسکیزوفرنی یک بیماری پیچیده و ارثی است. بدین سبب پیشرفت اسکیزوفرنی همیشه شامل برخی از عوامل ژنتیکی و محیطی فراتر از یک عفونت ویروسی است.
با وجود این، پژوهشگران چندین مکانیسم قابل قبول را فرض می کنند که عفونت HCV می تواند بر شروع اسکیزوفرنی تأثیر بگذارد و باتوجه به وجود عوامل ضد ویروسی در دسترس برای درمان عفونت HCV، ممکنست در نظر گرفتن درمان های ضد ویروسی بالقوه و در نظر گرفتن عوارض آینده مانند افزایش ریسک مبتلاشدن به اسکیزوفرنی، باارزش باشد.
در این مطالعه آمده است: در عصر "ضد ویروس های دارای اثر مستقیم"(DAAs) برای از بین بردن عفونت HCV، درمان ضد HCV باید برای همه افراد آلوده به آن تجویز شود تا خطر عوارض کبدی نه فقط کم شود، بلکه عوارض خارج کبدی همچون مبتلاشدن به اسکیزوفرنی نیز کم شود.
تخریب عصبی، زوال عقل و ویروس ها
تقریباً یک قرن است که فرضیه ارتباط بیماریهای عصبی با عفونت ویروسی وجود دارد. این ایده که بیماریهای ویروسی آهسته به مفهوم عفونت های ویروسی که منجر به تخریب تدریجی فرآیندهای عصبی می شوند، به اواسط قرن بیستم بازمی گردد و خیلی از دانشمندان ادعا کرده اند که عفونت های تبخال مداوم علت مبتلاشدن به بیماری آلزایمر است.
این ایده ها در اواخر قرن بیستم محبوبیت خودرا از دست دادند، برای اینکه دیگر عوامل علت مبتلاشدن به بیماری هایی مانند آلزایمر برجسته شدند. اما اخیراً پژوهشگران بعد از شکست داروهای طراحی شده برای هدف قرار دادن سایر علایم پاتولوژیک بیماریهای عصبی به این ایده قدیمی بازگشته اند.
شاید قوی ترین مطالعه اخیر در مورد رابطه میان بیماریهای عصبی و عفونت های ویروسی از طرف محققانی باشد که رابطه بین بیماری ام اس و ویروس "اپشتین بار" را بررسی می کنند. چندین مطالعه مشاهده ای در چند سال قبل به همبستگی قوی بین عفونت های ویروسی در سالهای نوجوانی یک فرد و مبتلاشدن به ام اس در حدود یک دهه بعد اشاره کرده اند.
مطالعه ای که اخیراً در مجله "ساینس"(Science) انتشار یافته است، تعدادی از قانع کننده ترین شواهد عِلّی این ارتباط را تا به امروز ارائه کرده است. این مطالعه به رهبری پژوهشگران دانشگاه هاروارد، مجموعه داده منحصر به فردی از سوابق بهداشتی اعضای ارتش ایالات متحده را بررسی نموده است. این داده ها بیش از ۲۰ سال اطلاعات ارائه می دهند و به پژوهشگران این امکان را می دهند تا بفهمند که آیا عفونت با ویروس "اپشتین بار"(EBV) پیش از مبتلاشدن به ام اس بوده است یا خیر.
نتایج حاکی از آن بود که همه موارد مبتلاشدن به ام اس دارای عفونت EBV بوده اند. میانگین زمان از شروع عفونت EBV تا شروع ام اس، ۷.۵ سال بود، اما تعدادی از افراد دو سال بعد از عفونت EBV به ام اس مبتلا شدند، در صورتیکه برخی دیگر تا ۱۵ سال به آن مبتلا نشدند. همین طور هیچ عفونت ویروسی دیگری دیده نشد که بطور مداوم با پیشرفت بیماری ام اس ارتباط داشته باشد.
مانند تحقیقات در مورد بیماری اسکیزوفرنی، هیچ ادعایی وجود ندارد که عفونت EBV تنها علت مبتلاشدن به بیماری ام اس باشد. باز هم، خیلی از عوامل دیگر وجود دارند که در ایجاد بیماری ام اس نقش دارند. از این گذشته، عفونت EBV در جوانان بسیار شایع است، بدین سبب اگر همه افراد آلوده به این ویروس به ام اس مبتلا می شدند، مطمئناً تا حالا از آن آگاه شده بودیم.
یافته ها نشان می دهند که احتمالاً عفونت های EBV عامل بزرگی در تحریک بیماری ام اس برای افرادی هستند که از قبل مستعد مبتلاشدن به این بیماری هستند. فرضیه فعلی این است که همه افراد آلوده به EBV به ام اس مبتلا نمی شوند، اما همه کسانی که به ام اس مبتلا می شوند، احیانا قبلاً به EBV آلوده شده اند.
شاید مهم تر از همه این باشد که اگر EBV یک محرک اساسی برای بیماری در بیشتر افراد باشد، توسعه یک واکسن مقابل آن می تواند بطور فرضی، ام اس را ریشه کن کند. بنا بر این چندین شرکت بیوتکنولوژی اخیراً اعلام نموده اند که درحال تولید واکسن های EBV هستند.
برای خیلی از این مسیرهای تحقیقاتی که رابطه بین عفونت های ویروسی و بیماریهای مزمن را بررسی می کنند، هنوز روزهای اولیه است، اما بطور فزاینده ای آشکار می شود که ممکنست اثرات طولانی مدت عفونت های حاد ویروسی را دست کم گرفته باشیم. از بیماری آلزایمر گرفته تا سرطان، فرضیه های قابل قبولی وجود دارد که نشان میدهد می توان با هدف قرار دادن ویروس هایی که تا حالا نسبتا بی خطر فرض می شدند با واکسن ها، از این بیماریهای وحشتناک عصبی پیشگیری کرد.
منبع: inbaman.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب
نظر شما در مورد این مطلب
نام:
ایمیل:
نظر:
سوال:
= ۱ بعلاوه ۲