بررسی یك مطالعه آزمایشگاهی حیوانی نشان داد
تاثیر ورزش در كاهش مشكلات ناشی از ریزگردها
این با من: یافته های یک مطالعه بر روی موش های صحرایی که در معرض ریزگردها قرار داشتند، نشان داد که تمرینات ورزشی می تواند در کاهش استرس اکسیداتیو ناشی از ریزگردها موثر باشد.
به گزارش این با من به نقل از ایسنا، یکی از مهم ترین آلاینده های هوا، ذرات معلق هستند که شامل یک مخلوط ناهمگن از ذرات جامد و مایع در هوا است که بطور مداوم اندازه و ترکیبات شیمیایی آنها تغییر می کند. مواجهه با ذرات معلق با اثرات نامطلوب بهداشتی کوتاه مدت و بلندمدت مثل بیماری های تنفسی و بیماری های قلب و عروق و... همراه می باشد.
یکی از مواردی که موجب بروز بیماری های مختلف می شود، ایجاد «استرس اکسیداتیو» ناشی از آلودگی هوا است. استرس اکسیداتیو، یک واکنش سلولی در بدن بوجود می آورد که می تواند در نهایت منجر به لطمه های سلولی و ایجاد مشکل در مرگ برنامه ریزی شده سلول (آپوپتوز) شود.
استرس اکسیداتیو در بیماری های مختلفی مثل بیماری های التهابی (آرتروز، سندرم بیماری های تنفسی بزرگسالان، لوپوس گلبول های قرمز و...)، بیماری های قلبی، سکته، سندرم نقص ایمنی اکتسابی، فشار خون بالا، اختلالات عصبی مثل آلزایمر و پارکینسون و... نقش دارد. همین طور عواملی مثل مصرف الکل و سیگار کشیدن و... نیز می توانند موجب ایجاد استرس اکسیداتیو شوند.
با توجه به موارد گفته شده، پژوهشگران با انجام یک مطالعه تاثیر ریزگردهای محیطی را بر وضعیت استرس اکسیداتیو در موش ها بررسی کردند. همین طور با انجام بررسی به این پرسش پاسخ دادند که آیا تمرینات هوازی می تواند وضعیت استرس اکسیداتیو را در موش های صحرایی در معرض ریزگردهای محیطی کاهش دهد؟
برای انجام این تحقیق آزمایشگاهی از ۳۲ سر موش صحرایی بالغ استفاده شد و موش ها به چهار گروه هشت تایی (گروه کنترل، گروه دریافت کننده ریزگرد، گروه تمرین ورزشی و گروه ریزگرد و تمرین ورزشی) تقسیم شدند.
به منظور مواجهه موش ها با ریزگرد، در زمان وقوع گرد و غبار، نمونه های غبار از روی سطوح مثل شیشه ماشین ها یا پشت بام ها جمع آوری شد و غلظت فلزات سنگین موجود در آن محاسبه شد. همین طور پژوهشگران ریزگردها را به مدت شش هفته و هفته ای پنج جلسه بوسیله بینی برای موش ها تجویز کردند.
در این مطالعه جهت بررسی تاثیر فعالیت ورزشی، برای موش ها شش هفته فعالیت ورزشی و تست ورزش روی نوار گردان انجام شد. بعد از اتمام زمان مطالعه و ۲۴ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، از موش ها خون گیری انجام شد.
محققان به منظور بررسی وضعیت استرس اکسیداتیو، میزان فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز، مالون دی آلدهید و کاتالاز را اندازه گیری کردند.
بررسی های این مطالعه نشان داد که بعد از شش هفته تمرین هوازی، میزان آنزیم مالون دی آلدهید در گروه تمرین و گروه تمرین+ریزگرد، کاهش معنادار داشت. همین طور میزان این آنزیم در گروهی که تنها با ریزگردها مواجهه داشتند، افزایش پیدا کرده بود؛ بااینکه این افزایش نسبت به گروه کنترل معنادار نبود.
میزان آنزیم سوپراکسید دیسموتاز در گروه ریزگردها افزایش معنادار داشت؛ ولی دو آنزیم دیگر در هیچ یک از گروه ها تغییر معناداری نکرده بود.
مشاهدات این مطالعه از آن حکایت می کند که احتمالاً تمرین هوازی می تواند در کاهش پراکسیداسیون لیپیدی و افزایش دفاع آنتی اکسیداسیونی موثر باشد و می تواند استرس اکسیداتیو را کم کند.
پژوهشگران این تحقیق در مورد نتایج به دست آمده می گویند: عدم تغییر در فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی می تواند به علت پایین بودن شدت تمرین و عدم تولید رادیکال های آزاد بوده باشد. ازاین رو می تواند بعنوان یک راهبرد درمانی و حمایتی برای افزایش مقاومت در مقابل استرس اکسیداتیو ناشی از آلاینده های محیطی عمل کند. هرچند که نکات مختلفی در این ارتباط وجود دارد که در آینده باید مورد مطالعه قرار گیرد.
در انجام این تحقیق زهرا اسحاقی، عبدالحمید حبیبی، سید رضا فاطمی طباطبایی؛ پژوهشگران گروه فیزیولوژی ورزشی دانشگاه شهید چمران اهواز و غلامرضا گودرزی از دانشگاه علوم پزشکی و خدمات درمانی اهواز، مشارکت داشتند.
یافته های این پژوهش، اسفندماه ۱۳۹ بصورت مقاله علمی با عنوان «اثر ۶ هفته تمرین هوازی بر وضعیت استرس اکسیداتیو موش های صحرایی نر در معرض ریزگردهای محیطی» در مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، انتشار یافته است.
منبع: inbaman.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب