در یك مطالعه حیوانی بررسی شد
ترمیم زخم های دیابتی با بهره گیری از سلول های بنیادی بندناف
این با من: پژوهشگران با انجام یک مطالعه حیوانی بر روی موش های صحرایی مشاهده نمودند که تزریق سلول های بنیادی ژله وارتون بندناف در زخم های دیابتی می تواند بر روند ترمیم این نوع زخم ها موثر باشد.
به گزارش این با من به نقل از ایسنا، زخم پای دیابتی یک مشکل بزرگ در بیماری دیابت است که تا کنون بعنوان یک چالش باقی مانده است. این نوع زخم ها درد زیادی ایجاد می کنند و برای ترمیم احتیاج به زمان طولانی دارند.
تا کنون از روش های متفاوتی برای درمان زخم های دیابتی استفاده شده است. در بین این روش ها، استفاده از تکنولوژی سلول درمانی و مهندسی بافت ممکنست موثر باشد.
سلول های بنیادی انواع مختلفی دارد و سلول های بنیادی مزانشیمی را می توان از بافت های مختلفی مثل بافت چربی، خون، بندناف، پالپ دندان و بافت پیوندی بندناف که «ژله وارتون» نام دارد، به دست آورد.
بررسی ها نشان داده که سلول های بنیادی مزانشیمی می توانند در ترمیم زخم ها موثر باشند. باتوجه به این که بیشتر مطالعات تاثیر این سلول های بنیادی را بر زخم های پوستی بررسی نموده است، پژوهشگران با انجام مطالعه ای حیوانی میزان اثر تزریق سلول های بنیادی مزانشیمی ژله وارتون را بر ترمیم زخم دیابتی ارزیابی کردند.
برای انجام این مطالعه ۱۰ بافت بندناف بعد از کسب رضایت از والدین نوزاد از بیمارستان میلاد دریافت شد و به آزمایشگاه منتقل شد. پژوهشگران جهت بررسی تاثیر ژله وارتون بندناف بر زخم های دیابتی، از موش های صحرایی نژاد ویستار استفاده کردند.
پژوهشگران بعد از القای دیابت در موش های آزمایشگاهی، حیوانات را بیهوش کرده و در ناحیه پشتی آنها زخم ایجاد کردند. جهت بررسی تاثیر سلول های بنیادی ژله وارتون، موش ها به دو گروه تقسیم شدند. به زخم موش های گروه اول یا گروه کنترل، محلول نرمال سالین تزریق شد و به گروه دوم سلول های بنیادی محلول در نرمال سالین تزریق کردند. سپس زخم ها پانسمان شدند و در ایام ۷، ۱۴ و ۲۱ بعد از تزریق مورد ارزیابی قرار گرفتند. همین طور تغییرات ضخامت و چگالی پوست ناحیه زخم نیز با بهره گیری از دستگاه سونوگرافی بررسی گردید.
مشاهدات پژوهشگران نشان داد که ترمیم زخم در گروه تزریق سلول های بنیادی مزانشیمی ژله وارتون، نسبت به گروه کنترل با سرعت بالاتری انجام شد. همین طور مشاهده شد که در گروه تزریق سلول های بنیادی در روز ۱۴ زخم بسته شد و آثاری از اسکار مشاهده نشد.
نتایج سونوگرافی پوست ناحیه زخم نیز حاکی از این بود که ضخامت و چگالی پوست در گروه تزریق سلول های بنیادی مزانشیمی ژله وارتون در ایام ۷، ۱۴ و ۲۱ نسبت به گروه کنترل بیشتر بود.
پژوهشگران این مطالعه برمبنای نتایج به دست آمده می گویند که تزریق سلول های بنیادی مزانشیمی ژله وارتون در ناحیه اینترادرمال زخم دیابتی موجب ترمیم سریع تر زخم در موش های صحرایی دیابتی می شود.
این پژوهشگران امیدوارند که در آینده تاثیر این سلول های بنیادی در کارآزمایی های بالینی در بیماران مبتلا به زخم دیابتی نیز بررسی شود و استفاده از این دسته از سلول ها در سلول درمانی خصوصاً در حیطه ترمیم زخم های دیابتی و سوختگی بیماران، مورد توجه قرار گیرد.
در انجام این پژوهش، سونا زارع، رحیم احمدی و مینو محمودی؛ پژوهشگران گروه زیست شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان، عبدالرضا محمدنیا؛ پژوهشگر گروه بیوتکنولوژی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و محمدعلی نیلفروش زاده؛ پژوهشگر مرکز تحقیقات پوست و سلول های بنیادی دانشگاه علوم پزشکی تهران، مشارکت داشتند.
یافته های این مطالعه اسفندماه ۱۳۹ بصورت مقاله علمی پژوهشی با عنوان «بررسی تاثیر تزریق اینترادرمال سلول های بنیادی مزانشیمی ژله وارتون در ترمیم زخم دیابتی در مدل حیوانی» در مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، انتشار یافته است.
منبع: inbaman.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب