سیارك های اطراف مشتری از منظومه دیگری آمده اند
این با من: ستاره شناسان می گویند جمعیت سیارك های موجود در اطراف سیاره مشتری احیانا متعلق به یك سامانه خورشیدی دیگر هستند كه به منظومه شمسی ما مهاجرت كرده اند.
به گزارش این با من به نقل از ایسنا و به نقل از نیواطلس، اخترشناسان طی چند سال قبل متوجه شده اند که منظومه شمسی ما ممکنست بیشتر از آنچه تصور می کردیم میزبان اجرام بین ستاره ای باشد و الان پژوهشگران مرکز "CNRS" در فرانسه و "UNESP" در برزیل مدارهای عجیب و غریب اجرام موسوم به "قنطورس"(Centaurs) را ردیابی کرده و دریافته اند که ۱۹ مورد از آنها پیش از اینکه توسط نیروی جاذبه خورشید گیر افتاده باشند، حول ستاره دیگری می گشته اند و از منظومه دیگری سرچشمه گرفته اند.
بدین سبب طبق گفته پژوهشگران، همه چیز در منظومه شمسی ما در همین جا متولد نشده است. ستاره شناسان در سال ۲۰۱۷ متوجه یک سیارک با مداری عجیب شدند که نشان می داد از فضای بین ستاره ای آمده است.
این سیارک عجیب که به شکل سیگار برگ بود، "اوموآموآ"(Oumuamua) نام داشت که رصد آن سر و صدای زیادی هم برپا کرد، چونکه در ابتدا تصور می شد یک سفینه متعلق به بیگانگان است. سپس در سال ۲۰۱۹ یک دنباله دار میان ستاره ای به نام "بوریسوف"(Borisov) رصد شد که آن هم از فضای بین ستاره ای آمده بود.
در صورتیکه حالا هر دوی این اجرام در حال خارج شدن از منظومه شمسی هستند، بنظر می رسد بازدیدکنندگان دیگری وارد منظومه شمسی ما شده اند که فعلا قصد ماندن دارند.
اخترشناسان در سال ۲۰۱۸ کشف کردند که سیارکی موسوم به "۲۰۱۵ BZ۵۰۹" که بعداً "Ka‘epaoka‘awela" نامیده شد، در یک منظومه شمسی دیگر متولد شده و الان به اقامت دائم در نزدیکی مدار مشتری رسیده است.
حالا همان تیم کشف کرده است که این سیارک، تنها نیست. آنها محاسبه کرده اند که ۱۹ جرم دیگر احتمالاً از خارج از منظومه شمسی ما آمده اند. این اجرام موسوم به "Centaurs" در مداری بین سیاره های مشتری و نپتون می چرخند و خاصیت های عجیب و غریبی دارند.
سانتور یا قنطورس در اساطیر یونان به موجودی با پایین تنه ای به شکل اسب و بالا تنه ای به شکل انسان گفته می شود. برگزیدن این نام برای این اجرام از این واقعیت ناشی می شود که آنها به صورتی یک تلاقی میان سیارک ها و دنباله دارها هستند. آنها همین طور دارای مدارهای بسیار غیرمعمولی هستند. بعضی از آنها مانند "BZ۵۰۹" بر خلاف جریان رایج ترافیکی در منظومه شمسی حرکت می کنند و برخی دیگر نیز با زاویه های عجیب و غریبی گردش می کنند که آنها را به دیگر اجرام و سیارک های منظومه شمسی دور و نزدیک می کند.
اخترشناسان برای فهمیدن اینکه چرا آنها تا این حد عجیب عمل می کنند، از شبیه سازی های کامپیوتری برای ردیابی مدارهای آنها استفاده کردند تا دریابند که آنها از کجا آمده اند. نتایج برای ۱۹ عدد از آنها حاکی از این بود که آنها متعلق به منظومه شمسی ما نیستند.
حدود ۴.۵ میلیارد سال پیش، خورشید ما که تازه متولد شده بود، توسط دیسکی از گرد و غبار و گاز محاصره شده بود که در نهایت به شکل سیارات، قمرها و اجرام دیگر متراکم شد. اغلب سیارک ها و دنباله دارها نیز بعد از آن شکل گرفتند، برای اینکه آنها اساسا بقایای به جا مانده از برخورد اجرام بزرگتر هستند.
اما این ۱۹ سانتور جزو آنها نیستند. این تیم دریافت که در آن زمان، این اجرام در حال چرخش به دور خورشید ما در زاویه ای عمود بر دیسک گرد و غبار بوده اند.
این نشان میدهد که آنها در این منظومه به دنیا نیامده اند و پیش از راهی شدن به سمت خورشید ما، در اطراف یک ستاره دیگر تشکیل شده اند.
به همان روشی که سیارک های متولد شده در منظومه شمسی مانند کپسول های زمان حاوی اطلاعات در مورد چگونگی تولد و تشکیل منظومه شمسی عمل می کنند، این اجرام نیز می توانند سرنخ هایی در مورد نحوه شکل گیری سایر منظومه های ستاره ای به ما بدهند.
این مطالعه در مجله MNRAS انتشار یافته است.
منبع: این با من
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب